Over de componiste:
Elizabeth Maconchy (1907-1994) was een Ierse componiste die vooral bekend stond om haar moderne, expressieve stijl. Geboren in Engeland, maar van Ierse afkomst, begon ze al op jonge leeftijd met muziek. Ze studeerde aan het Royal College of Music in Londen, waar ze opviel door haar talent en lef om nieuwe muzikale wegen te verkennen. Maconchy schreef veel kamermuziek, waaronder maar liefst 13 strijkkwartetten, die tot haar belangrijkste werken worden gerekend.
Haar muziek wordt gekenmerkt door krachtige emoties, complexe ritmes en een rijk klankpalet. Ze hield zich niet vast aan traditionele stijlen, maar experimenteerde met moderne technieken zoals polyfonie en dissonantie. Hoewel haar werk soms moeilijk toegankelijk werd gevonden, wordt ze tegenwoordig gezien als een van de invloedrijkste componisten van haar tijd. Maconchy was ook actief in het ondersteunen van vrouwelijke componisten en vocht voor meer erkenning van vrouwen in de muziekwereld.
Over het album:
Vandaag heb ik het album Symphony for Double String Orchestra, Serenata Concertante van Elizabeth Maconchy beluisterd, uitgebracht in 2013. Dit album bevat enkele van haar meest bekende orkestrale werken, waaronder Proud Thames, Symphony for Double String Orchestra, Serenata Concertante en Music for Strings. De uitvoeringen worden verzorgd door het London Philharmonic Orchestra en het London Symphony Orchestra onder leiding van dirigenten Vernon Hendley, Vernon Hadley en Barry Wordsworth.
Wat mij vooral opviel, is hoe krachtig en intens de muziek van Maconchy klinkt. Het eerste stuk, Proud Thames, is een feestelijk en opwindend werk dat speciaal werd gecomponeerd voor de kroning van koningin Elizabeth II. De rijke orkestratie en levendige melodieën geven dit stuk een echt koninklijk gevoel. Het London Philharmonic Orchestra brengt dit prachtig tot leven onder de energieke leiding van Vernon Hendley.
Daarna volgt de Symphony for Double String Orchestra, een werk dat voor mij het hoogtepunt van het album is. Dit stuk is krachtig en meeslepend, met een donkere, soms bijna sombere ondertoon. Het gebruik van twee strijkorkesten creëert een fascinerend spel tussen de verschillende klankgroepen. De spanning en emotionele diepgang in dit werk zijn opmerkelijk, en het London Symphony Orchestra onder leiding van Vernon Hadley weet dit perfect over te brengen.
De Serenata Concertante is een lichter, speelser stuk dat speciaal geschreven is voor viool en orkest. De solopartij wordt schitterend gespeeld door Manoug Parikian. Zijn spel is virtuoos en vol energie, en de dialoog tussen de viool en het orkest is levendig en sprankelend.
Het album sluit af met Music for Strings, een intens en complex werk waarin Maconchy’s kenmerkende gebruik van ritmische variaties en harmonieën goed naar voren komt. Dirigent Barry Wordsworth leidt het London Symphony Orchestra met veel gevoel voor detail, en de muziek klinkt scherp en gefocust.
In het geheel genomen vind ik dit album een prachtige introductie tot het werk van Elizabeth Maconchy. De uitvoeringen zijn sterk, de muziek is uitdagend maar tegelijkertijd boeiend, en de componiste’s unieke stijl wordt goed weergegeven. Het is zeker een aanrader voor liefhebbers van moderne klassieke muziek die op zoek zijn naar iets nieuws en inspirerends.
Waardering: 8
Reactie plaatsen
Reacties