Over de componist:
Johan Wagenaar (1862-1941) was een Nederlandse componist, organist en muziekleraar. Hij werd geboren in Utrecht en groeide op in een muzikaal gezin. Wagenaar staat vooral bekend om zijn humoristische en levendige composities, vaak geïnspireerd door literatuur en theater. Hij begon zijn carrière als organist in Utrecht en later als docent aan het conservatorium in Den Haag. Zijn stijl is beïnvloed door componisten als Richard Wagner en Johannes Brahms, maar hij voegde daar zijn eigen speelse en melodieuze karakter aan toe.
Wagenaar schreef voornamelijk orkestwerken, waaronder bekende stukken zoals "Cyrano de Bergerac" en "Levenszomer". Zijn muziek wordt gewaardeerd om de rijke orkestratie en vrolijke energie. Naast componeren had hij een belangrijke rol in het Nederlandse muziekleven als directeur van het Koninklijk Conservatorium. Johan Wagenaar blijft een gerespecteerde naam in de klassieke muziek, met een erfenis vol charme en muzikaliteit.
Over het album:
Ik heb met veel plezier geluisterd naar het album Sinfonietta Vol. 2 van Johan Wagenaar, uitgevoerd door de Nordwestdeutsche Philharmonie onder leiding van Antony Hermus. Wagenaar is een componist die bekend staat om zijn kleurrijke en energieke muziek, en dat komt op dit album duidelijk naar voren. De selectie van stukken geeft een mooi overzicht van zijn veelzijdigheid.
De Sinfonietta, Op. 32 opent het album met een levendige en speelse toon. Het orkest speelt met precisie en energie, waardoor het stuk meteen mijn aandacht trok. De lichte en sprankelende orkestratie laat goed zien waarom Wagenaar vaak als een humoristische en melodische componist wordt beschouwd.
Bij Frühlingsgewalt, Op. 11 hoor je een prachtige liederencyclus waarin de lentekracht bijna voelbaar is. De delicate balans tussen de instrumenten en de sfeer die Hermus weet te creëren, maakten dit een hoogtepunt voor mij. Het is een stuk dat rust en frisheid uitstraalt.
Het derde werk, Elverhøj, Op. 48, is bijzonder dramatisch en zit vol romantische emoties. De Nordwestdeutsche Philharmonie brengt de dramatische lijnen overtuigend naar voren. Ik vond vooral de spanningsopbouw in dit stuk indrukwekkend.
De Overture Amphitrion, Op. 45 is een ander favoriet moment op dit album. Het werk zit boordevol humor en lichte drama, en het orkest weet dat perfect over te brengen. Het voelt als een korte, theatrale voorstelling op zichzelf.
Tot slot is er Le Cid, Op. 27, een majestueuze ouverture. Dit stuk sluit het album krachtig en vol grandeur af. De rijke melodieën en de perfecte uitvoering zorgden ervoor dat ik met een tevreden gevoel bleef zitten.
Al met al is Sinfonietta Vol. 2 een prachtige verzameling werken van Wagenaar, schitterend uitgevoerd door Hermus en zijn orkest. Het album biedt een mooie mix van energie, humor en emotie en is zeker de moeite waard voor liefhebbers van klassieke muziek.
Waardering: 8
Reactie plaatsen
Reacties