The Rolling Stones - Between the Buttons (20-01-1967) - Rock

Gepubliceerd op 24 september 2024 om 21:21

Between the Buttons (UK Version) - The Rolling Stones: Een Mislukte Muzikale Afslag

The Rolling Stones, een van de grootste rockbands aller tijden, brachten in 1967 het album Between the Buttons uit, een poging om hun geluid te vernieuwen. Dit album werd uitgebracht in een tijd waarin de muziekscene werd gedomineerd door psychedelica en experimenten met nieuwe muzikale invloeden. Hoewel Between the Buttons probeert mee te gaan met deze trend, leidt het resultaat tot een onsamenhangende en teleurstellende verzameling nummers die het talent van de band verdoezelen in plaats van versterken.

Algemene Stijl en Genres

Between the Buttons is een eclectisch album dat elementen bevat van barokpop, psychedelische rock, en zelfs lichte vaudeville. De variatie in stijlen had een verfrissende draai kunnen zijn aan het Stones-geluid, maar in plaats daarvan zorgt het ervoor dat het album geen duidelijke richting heeft.

Het voelt alsof de band niet weet wat ze willen bereiken, wat resulteert in een incoherente luisterervaring. Hoewel er hier en daar pogingen zijn om iets nieuws te proberen, lijken veel nummers onvolledig en missen ze de energieke rauwheid die The Rolling Stones zo kenmerkt. De instrumentatie is vaak te simplistisch of juist te rommelig, waardoor de impact van de nummers verdwijnt.

Track-by-Track Analyse

  1. Yesterday's Papers
    Dit nummer opent het album, maar mist direct elke vorm van bezieling. Het thema van vergankelijkheid en het loslaten van het verleden komt nauwelijks tot zijn recht door de monotone melodie. De tekst is oppervlakkig en wordt niet ondersteund door een sterke muzikale basis.
  2. My Obsession
    Een nummer dat zou moeten gaan over verlangen en obsessie, maar dit komt totaal niet over. De melodie is zwak, en de herhalende riffs maken het geheel saai en monotoon. De tekst probeert intens te zijn, maar mist de diepgang en emotie om te overtuigen.
  3. Back Street Girl
    Een van de weinige hoogtepunten van het album. De zachte zang en de accordeon geven het nummer een aangename melancholische sfeer. De tekst over een ongelijke relatie is doordacht en past goed bij de ingetogen melodie, hoewel het nummer nooit echt tot een climax komt.
  4. Connection
    Simpel, voorspelbaar en zonder enige spanning. Dit nummer over het verlangen naar verbinding voelt als een haastig geschreven oefening zonder creativiteit. De herhalende gitaarlijnen en vlakke vocalen maken dit nummer vermoeiend om naar te luisteren.
  5. She Smiled Sweetly
    Dit is een van de meest inspiratieloze nummers op het album. De Stones proberen hier een soort troostende boodschap over te brengen, maar zowel de tekst als de muziek missen elke vorm van emotionele diepgang. Het voelt onnodig traag en zonder enige overtuigingskracht.
  6. Cool, Calm, and Collected
    Een vreemd en misplaatst nummer dat eerder klinkt als een slapstick-compositie uit een Laurel en Hardy-film dan als een serieus Stones-nummer. De poging om luchtig en speels te zijn komt totaal niet uit de verf en het resultaat is een chaotisch nummer zonder richting.
  7. All Sold Out
    Nog een voorbeeld van een krachteloos nummer dat gewoon geen indruk maakt. De tekst over verraad en teleurstelling komt niet over door de slappe melodie en de gebrek aan energie. Dit is een nummer dat makkelijk vergeten kan worden.
  8. Please Go Home
    Wat lijkt te beginnen als een energiek nummer, mondt snel uit in een rommeltje. De echo-effecten op de gitaar en de chaotische productie zorgen ervoor dat het nummer onoverzichtelijk en onnodig druk klinkt. De tekst over het verlangen naar rust en afstand raakt hierdoor verloren.
  9. Who's Been Sleeping Here?
    Een nummer dat over wantrouwen en onzekerheid gaat, maar door de verwarrende melodie lijkt het alsof elk bandlid een andere kant op trekt. De tekst heeft potentieel, maar wordt overschaduwd door de rommelige instrumentatie die het nummer zwaar en onsamenhangend maakt.
  10. Complicated
    Dit nummer doet zijn naam eer aan, maar niet op een positieve manier. De melodie is verwarrend en zonder richting, en de tekst mist scherpte en nuance. Alles voelt oppervlakkig en ongeïnspireerd, zonder enige spanning of verrassing in de muziek.
  11. Miss Amanda Jones
    Hier is tenminste enige energie te vinden. Hoewel het nummer enigszins levendig klinkt, blijft het hangen in middelmatigheid. De tekst over een vrouw die haar waarde verliest, is boeiend, maar wordt ondermijnd door de voorspelbare melodie en generieke instrumentatie.
  12. Something Happened to Me Yesterday
    Een bizar afsluitend nummer dat eerder klinkt als een kinderliedje dan als een serieuze afsluiting van een album. De vrolijke melodie past totaal niet bij de rest van het album en voelt geforceerd aan. Het is een ongepaste afsluiting voor een al teleurstellend album.

Teksten: Flauw en Zonder Diepgang

De teksten op Between the Buttons schieten op vrijwel elk nummer tekort. Waar eerdere albums van The Rolling Stones vaak scherpe en provocerende teksten bevatten, voelt de lyriek hier ongeïnspireerd en oppervlakkig. Nummers als My Obsession en Complicated proberen complexe emoties te verwoorden, maar slagen er niet in om de luisteraar te raken. Zelfs de meer verhalende nummers, zoals Who's Been Sleeping Here?, missen het scherpe randje dat de Stones normaal gesproken zo boeiend maakt.

Melodieën en Instrumentatie: Rommelig en Zonder Focus

De melodieën zijn vaak simplistisch en herhalend, zonder enige vorm van complexiteit of verrassing. Waar The Rolling Stones normaal gesproken sterk leunen op hun energieke rockgeluid, klinken veel nummers op Between the Buttons flets en rommelig. De keuze om verschillende stijlen te combineren, zoals de barokpop-invloeden op Back Street Girl, voelt geforceerd en voegt weinig toe aan de algehele kwaliteit van het album.

Conclusie: Een Mislukte Experiment

Between the Buttons is een album dat hopeloos verdwaalt in zijn eigen experimenteerdrang. Waar The Rolling Stones normaal gesproken uitblinken in energieke en gepassioneerde rocknummers, klinkt dit album leeg, onsamenhangend en ongeïnspireerd. Ondanks een paar redelijke momenten, zoals Back Street Girl en Miss Amanda Jones, blijft het overgrote deel van het album hangen in middelmatigheid. Het mist de kracht en originaliteit die fans van de Stones gewend zijn.

Aanbeveling.

Dit album is alleen geschikt voor Stones-fans die hun hele discografie willen verkennen. Voor de rest van de luisteraars is het beter om dit album over te slaan en in plaats daarvan hun tijd te besteden aan de klassiekers zoals Beggars Banquet of Exile on Main St..

Waardering: 4

Noot: Deze tekst is gegenereerd met AI op basis van een prompt met daarin volledig door mij zelf verzamelde gegevens over de band, mijn persoonlijke indrukken en beleving van de nummers op het album inclusief mijn interpretatie van teksten (via Genius.com)

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.