Over de artiest
Blackfield is een Britse rockformatie die in 2001 werd opgericht door twee muzikanten: Steven Wilson uit Engeland en Aviv Geffen uit Israël. Hun muziek combineert melancholische rock met melodieuze, dromerige klanken en teksten die vaak gaan over liefde, verdriet en verlangen. Wilson, bekend van de band Porcupine Tree, en Geffen, een populaire artiest in Israël, brengen samen een unieke mix van stijlen en invloeden. Blackfield’s muziek is emotioneel en toegankelijk, en de band heeft wereldwijd een trouwe groep fans die hun sfeervolle geluid waardeert. Hun samenwerking heeft geleid tot meerdere albums en indrukwekkende optredens.
Over het album
Blackfield II is het tweede album van Blackfield, uitgebracht in 2007. Dit album bouwt voort op de melancholische en emotionele stijl van hun eerste album, maar gaat dieper in op thema's zoals eenzaamheid en innerlijke worstelingen. De nummers zijn kort en krachtig, met een heldere productie en pakkende melodieën. Blackfield II bevat populaire nummers zoals "Once" en "Christenings," die worden gekenmerkt door hun sterke teksten en meeslepende arrangementen. Het album kreeg positieve reacties vanwege de harmonieën van Wilson en Geffen, en wordt gezien als een van de hoogtepunten in de carrière van de band. Persoonlijk ben ik iets minder overtuigd. Het is me niet overal spannend genoeg om er echt voor te gaan zitten.
Over de nummers op het album
Opener Once gaat over gemiste kansen en het verdriet van een verloren liefde. De tekst beschrijft gevoelens van spijt en verlangen naar iets dat niet meer terugkomt. De muziek is melancholisch en aangrijpend door de stevige riff. (7,5)
Het nummer 1000 People beschrijft het gevoel van isolatie en onbegrepen zijn, zelfs in een menigte van mensen. De tekst drukt uit hoe moeilijk het kan zijn om echte verbinding te vinden. De muziek is kalm en melancholisch en creëert een gevoel van eenzaamheid met verdriet op de achtergrond. (7)
Vervolgens Miss U dat gaat over het verdriet en gemis na een verloren liefde. De tekst spreekt over pijn, spijt en verlangen, alsof iemand worstelt om verder te gaan maar telkens terugdenkt aan wat verloren is. De sfeer van de muziek is so(m)ber en melancholisch en heeft een diepe emotionele lading. Na het veelbelovende intro volgt flink wat teleurstelling (6,5)
Christenings gaat over het verlies van onschuld en de realiteit van volwassen worden. De tekst beschrijft gevoelens van desillusie en een zoektocht naar betekenis in een soms harde wereld. De muziek is droevig van toon. Ook dit nummer mist te veel peper en zout. (6)
Het nummer This Killer gaat over een intense innerlijke pijn en emotionele strijd, alsof iemand wordt achtervolgd door eigen angsten of fouten. De tekst weerspiegelt gevoelens van schuld en worsteling. De muziek die donker en beklemmend aanvoelt past bij het thema van innerlijke onrust en verdriet. De fraaie melodie is aanstekelijk (7)
Het zesde nummer is Epidemic dat gaat over de verspreiding van negatieve gevoelens, zoals verdriet en wanhoop, die anderen ook beïnvloeden. Het beschrijft hoe persoonlijke pijn zich als een soort “epidemie” verspreidt. De sfeer is donker en intens, met een dreigende ondertoon die het gevoel van onontkoombare somberheid versterkt. Het begin is wat lauw, maar daarna is het een fijne track met wat spirit (8)
Het nummer My Gift of Silence handelt over gevoelens van eenzaamheid en het onvermogen om jezelf te uiten tegenover iemand die belangrijk voor je is. De tekst beschrijft het verdriet van stilte en onuitgesproken woorden, alsof er een emotionele afstand is. De muziek is wederom melancholisch en introspectief, met een zachte, verdrietige ondertoon. Een fraaie melodie zorgt voor een ruime voldoende (7,5)
Some Day gaat over hoop en het verlangen dat dingen in de toekomst beter zullen worden, ondanks pijn of tegenslagen. De tekst spreekt over dromen van een betere tijd die ooit zal komen. De muziek klinkt enigszins hoopvol, met een mix van verdriet en verwachting. Ook deze melodie maakt wel wat los (7,5)
Vervolgens gaat Where Is My Love? over het gevoel van verloren liefde en het verlangen naar iemand die er niet meer is. De tekst verwoordt een diepe eenzaamheid en de vraag waar die liefde gebleven is. De muziek is intens met een duidelijke toon van gemis en verdriet. (7,5)
Afsluiter End of the World sluit het album af met gevoelens van wanhoop en het idee dat alles om je heen ineenstort. De tekst beschrijft het verlies van hoop en vervreemding van de wereld, alsof er geen toekomst meer is. De muziek is donker en emotioneel zwaar, met een diepe melancholie, maar zonder een scherp randje (6)
Conclusie en aanbeveling
Blackfield II is een mooi album voor iedereen die houdt van emotionele, diepgaande muziek die thema's als eenzaamheid, verlies en hoop verkent. Met krachtige teksten en melodieën die variëren van melancholisch tot intens en hoopvol, laten Steven Wilson en Aviv Geffen hun unieke muzikale chemie los op de luisteraar. Het album bevat meest rustige, introspectieve nummers, waardoor het een meeslepende luisterervaring biedt. Blackfield II is perfect voor luisteraars die geraakt willen worden door muziek die tot nadenken stemt en troost biedt. Aanbevolen voor liefhebbers van melancholische rock en sfeervolle, betekenisvolle muziek. Mij is het soms wat te veel binnen de lijntjes.
Waardering: 7,0
Reactie plaatsen
Reacties