PJ Harvey en John Parish zijn twee prominente figuren in de Britse rockscene, elk met een indrukwekkende carrière. PJ Harvey, bekend om haar rauwe en emotionele vocalen, en John Parish, een multi-instrumentalist en producent, hebben samen een unieke muzikale chemie die resulteert in een samensmelting van donkere, complexe melodieën en intrigerende teksten. Hun samenwerking heeft geleid tot het album A Woman a Man Walked By uit 2009, een werkstuk dat de diepe, soms duistere sferen van menselijke emoties verkent.
Het album opent met Black Hearted Love, een krachtig nummer doordrongen van emotionele zang en rafelige gitaarlijnen. Het thema van verraad en de complexiteit van relaties worden op hartverscheurende wijze verkend, waarbij de intensiteit van Harvey's vocalen de luisteraar onmiddellijk grijpt. Een nummer waar ik warm voor loop.
Sixteen, Fifteen, Fourteen volgt met een opzwepend ritme en aanstekelijke melodie die hypnotiseert. Het nummer speelt met de thema’s van tijd en herinnering, en creëert een sfeer van zowel rust als onrust, een dualiteit die de luisteraar in een intrigerende spanning houdt. Ook dit numner valt ruim binnen mijn comfortzone.
Met Leaving California brengt Harvey een melancholische toon, waarin haar fragiele en spookachtige zang wordt ondersteund door een folky muzikale achtergrond. Het thema van afscheid nemen komt duidelijk naar voren, resonerend met een gevoel van verlies en weemoed. Muzikaal toch duidelijk iets minder mijn kopje thee.
The Chair is een intens en compact nummer dat minimalistisch maar krachtig is in zijn uitvoering. Thema's van liefdesverdriet, verlies en verlangen worden diepgaand verkend, met Harvey's expressieve stem die de emotionele kern van het nummer blootlegt. Ook dit nummer staat niet bovenaan in mijn favorietenlijstje en dat geldt voor meer van de nog volgende nummers. Te ingetogen voor een artiest als PJ Harvey
April biedt een dromerige en melancholische ervaring, met een subtiele en minimalistische benadering. De expressieve zang van Harvey roept beelden op van verlies, verlangen en herinneringen, en laat een blijvende indruk achter.
Het titelnummer A Woman a Man Walked By / The Crow Knows Where All the Little Children Go is een dualiteit van intense vocalen en mysterieuze, donkere tonen. Het eerste deel behandelt teleurstelling, terwijl het tweede deel ongemak en introspectie oproept, resulterend in een chaotische luisterervaring.
The Soldier is een minimalistisch nummer, aangedreven door banjo en harmonium, dat een kwetsbare en donkere sfeer creëert. Het thema van een soldaat die terugkijkt op de gruwelen van een oorlog wordt met melancholie en diepte benaderd.
Pig Will Not is een intens en rafelig nummer dat doordrongen is van emotie en bezieling. Het behandelt thema’s van frustratie en rebellie, met Harvey's krachtige stem die de onrustige gevoelens van het nummer belichaamt. Ik word weer wat meer enthousiast
Passionless, Pointless biedt een emotionele en krachtige reflectie op de dood van een liefdesrelatie. Harvey's zang en de melancholische melodie werken samen om een sfeer van verdriet en berusting te creëren.
Het album sluit af met Cracks in the Canvas, een sober en introspectief nummer dat poëtisch de scheuren in het leven beschrijft. De rustige, bijna meditatieve toon van het nummer biedt een contemplatief einde aan een diep emotioneel album.
A Woman a Man Walked By is een album dat de luisteraar in sommige nummers meeneemt op een emotionele reis door complexe menselijke gevoelens, met Harvey en Parish die donkere en soms ook betoverende muzikale landschappen creëren. Het is een werkstuk dat voor een deel zowel uitdagend als meeslepend is, en dan een ware reflectie vormt van hun artistieke capaciteiten.
Waardering: 6,5
Reactie plaatsen
Reacties