Een debuutalbum waarvan David Sylvian later afstand nam. Het is dan ook een album wat behoorlijk afwijkt van de latere albums van Japan. Alleen in het nummer Performance hoor ik iets van de latere Japan.
De band werd gezien als een kloon van Roxy Music en in iets mindere mate David Bowie. Een nieuwe glamrock band was geboren. Ik hoor er overigens meer Bowie in dan Roxy Music, maar ok....
Nou vind ik dit album ook niet erg sterk. Zeker niet in vergelijking met de latere albums van de band. Maar je kunt ook niet om dit album heen vind ik, dus het staat wel in mijn verzameling.
En ik heb het nu twee maal beluisterd en het is ook geen heel slecht album. Het is misschien wat geforceerd, zeker de zang dus ik kan het standpunt van Sylvian wel begrijpen. Soms klinkt het bijna onnatuurlijk.
Het titelnummer is het bekendste van de plaat, maar juist dat nummer kan me maar matig bekoren.
Voorlopig blijft dit album weer op de plank staan.
Waardering : 6
Reactie plaatsen
Reacties