Een aardig dreampop/shoegaze album uit de periode dat de shoegaze hype een beetje uitdoofde. Gelukkig is het genre sterk teruggekomen. Zeker voor een fervent aanhanger zoals mijn persoontje.
Op dit album speelt het dromerige een hoofdrol. Inmiddels zal duidelijk zijn dat ik wel val voor muziek die in een zeer relaxte stand het beste tot zijn recht komt. Daar hoort dit album zeker bij.
Het is wat jammer dar de zangeres niet wat meer te horen is. Het is waarom ik vooral de start en het einde van het album mooi vind,
Ik heb wel het gevoel dat ik het album in 2000 met wat meer plezier beluisterde dan nu. Het is over het geheel genomen toch wat minder dromerig dan ik me kan herinneren. Ik heb het destijds een 8 gegeven maar dat wordt nu een 7.
Leuk om een keer weer beluisterd te hebben, dat wel.
Reactie plaatsen
Reacties