David Bowie - Aladdin Sane (19-04-1973) - Rock

Gepubliceerd op 15 oktober 2023 om 15:41

Ik weet nog dat ik de single The Jean Genie destijds heb gekocht. Bij Hompy, de platenzaak van Harlingen. Voor het echt serieuze werk ging je naar Elpee in Leeuwarden. Die hadden veel meer keuze.

Het hele album heb ik pas later in beeld gekregen. Zoals reeds eerder verteld ben ik vooral een Best of David Bowie fan. Het was me destijds wat te experimenteel. Tenminste zo voelde ik het. Hieronder mijn relaas.

David Bowie's Aladdin Sane: Een Iconisch Album met Een Verrassende Diepgang

David Bowie, een van de meest invloedrijke en vernieuwende artiesten van de 20e eeuw, bracht in 1973 Aladdin Sane uit, een album dat de opvolger was van zijn doorbraakplaat The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars. Aladdin Sane werd vaak gezien als een soort vervolg op Ziggy Stardust, maar het album onderscheidde zich door zijn complexiteit en de manier waarop het verschillende muziekstijlen combineerde. Het is een album dat Bowie’s veelzijdigheid en bereidheid om te experimenteren met verschillende muzikale genres toont.

Stijl en Productie

Aladdin Sane is een eclectisch album dat elementen van rock, glamrock, blues, soul en avant-garde samenbrengt. De muziek is divers en krachtig, met opvallende bijdragen van pianist Mike Garson, wiens avant-garde jazz-invloeden een unieke textuur toevoegen aan het geheel. De productie, verzorgd door Bowie en Ken Scott, is scherp en goed uitgebalanceerd, met een focus op zowel de instrumentatie als de vocalen. De geluidskwaliteit is voor zijn tijd indrukwekkend, en elke track heeft een eigen, herkenbare sfeer.

Track-by-Track Review

  • Watch That Man (4:25)
    Watch That Man opent het album met een stevige rock & roll vibe, duidelijk beïnvloed door de sound van The Rolling Stones. Het nummer is energiek en dynamisch, maar voor sommigen misschien niet direct toegankelijk. De mix, waarin de instrumenten soms de zang overschaduwen, geeft het een rauwe, ongepolijste rand. Hoewel het nummer zeker goed is, viel het voor mij persoonlijk wat buiten mijn smaak.
  • Aladdin Sane (1913-1938-197?) (5:06)
    Het titelnummer Aladdin Sane is een van de meest experimentele tracks op het album. De avant-garde pianopartijen van Mike Garson creëren een desoriënterend, maar fascinerend geluid dat in eerste instantie even wennen kan zijn. Toch is het juist deze eigenaardigheid die het nummer zo memorabel maakt. De tekst lijkt te reflecteren op de chaos en onzekerheid van verschillende tijdsperioden, wat bijdraagt aan de unieke sfeer.
  • Drive-In Saturday (4:29)
    Drive-In Saturday is een meeslepend nummer met een nostalgische sfeer, waarin Bowie’s voorliefde voor sciencefiction en de jaren '50 rock & roll duidelijk naar voren komt. De melodie is pakkend en de harmonieën voegen een extra laag emotie toe. De tekst beschrijft een toekomst waarin mensen hun romantiek moeten herontdekken door oude films te bekijken, wat zowel origineel als intrigerend is.
  • Panic in Detroit (4:25)
    Panic in Detroit is een van de meer emotioneel expressieve nummers op het album. Het nummer is gebouwd op een funky ritme en wordt gedreven door de krachtige gitaarriffs van Mick Ronson. De tekst, geïnspireerd door de politieke onrust in de jaren '60, geeft het nummer een intensiteit die versterkt wordt door Bowie's gepassioneerde zang. Het is een van de meest energieke en meeslepende tracks op het album.
  • Cracked Actor (2:56)
    Cracked Actor is een melancholisch rock & roll nummer dat zich richt op de duistere kant van Hollywood. De rauwe gitaarpartijen en de sombere toon van de tekst, die gaat over een afgedankte filmster, geven het nummer een scherp randje. De mix van melancholie en energie maakt het een intrigerend nummer dat de luisteraar niet onberoerd laat.
  • Time (5:09)
    Time is een krachtig nummer met een dramatische opbouw en een opvallende melodie. De theatrale zang van Bowie wordt prachtig ondersteund door Garson’s expressieve pianospel. De tekst van het nummer lijkt te reflecteren op de vergankelijkheid van tijd en het onvermijdelijke verval, wat het nummer een diepe emotionele lading geeft. Het is een van de hoogtepunten van het album.
  • The Prettiest Star (3:26)
    The Prettiest Star is een vrolijk en lichtvoetig nummer, maar mist misschien de diepgang van sommige andere tracks op het album. De eenvoudige melodie en de optimistische tekst maken het een aangenaam tussendoortje, maar het blijft niet zo sterk hangen als andere nummers op het album. Desondanks is het een leuke toevoeging aan de variatie op het album.
  • Let's Spend the Night Together (3:03)
    Deze cover van The Rolling Stones’ klassieker is energiek en opwindend, maar treedt misschien wat buiten de comfortzone van sommige luisteraars. Bowie geeft het nummer een glamrock twist, met een over-the-top uitvoering die het origineel eer aandoet, maar ook zijn eigen stempel drukt. Het is een gewaagde keuze, maar past goed binnen de rebelse sfeer van het album.
  • The Jean Genie (4:02)
    The Jean Genie is een van de meest iconische nummers op het album en een van Bowie’s grootste hits. Het nummer combineert rauwe blues met glamrock, en heeft een onweerstaanbare groove die onmiddellijk in het geheugen blijft hangen. De tekst is speels en vol karakter, en het nummer zelf is een perfecte mix van toegankelijkheid en originaliteit. Geen wonder dat dit een van de favoriete tracks van veel Bowie-fans is.
  • Lady Grinning Soul (3:46)
    Het album sluit af met Lady Grinning Soul, een prachtig en enigszins mysterieus nummer met een mediterrane flair. De delicate piano, de zwoele zang en de meeslepende melodie maken dit een indrukwekkend slotstuk. De tekst is poëtisch en raadselachtig, wat bijdraagt aan de mystieke sfeer van het nummer. Het is een waardige afsluiting van een gevarieerd album.

Conclusie

Aladdin Sane is een album dat Bowie's vermogen om genres te mengen en te experimenteren met geluiden perfect illustreert. De productie is scherp en het album bevat een breed scala aan stijlen, van rock & roll tot avant-garde. Elk nummer heeft zijn eigen unieke karakter, wat zorgt voor een afwisselende luisterervaring. Dit album is een must voor Bowie-fans en liefhebbers van experimentele rock. Het is een werk dat blijft fascineren, zelfs na meerdere luisterbeurten.

Waardering: 7

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.