Een album dat echt past bij het tijdperk waarin het is gemaakt. Eind jaren '60 en beginjaren '70 van de vorige eeuw. Zo'n typisch singer/songwriter album met in dit geval een Folk Rock saus. De songs passen goed in de hippiecultuur van destijds.
Weer zo'n album dat toen zeker niet op mijn trommelvlies is verschenen. Met twaalf jaar ben je er nog niet mee bezig. Door bladeren in Oor's popenyclopedie en tips van Spotify kwam het pas in 2016 op mijn lijstje te staan.
Het was wel even wennen aan de stem van Loudon. Zeker de intro van de opener op dit album maakt duidelijk waarom. Even doorzetten en niet uitzetten is dan het devies. Als je er aan gewend bent dan is het best genieten. De vierde song op het album gaat overigens over de baby die later bekend werd als Rufus Wainwright.
Een album dat mij per luisterbeurt beter bevalt, waarschijnlijk door de goede herinneringen die het album oproept aan het jongerencentrum van weleer.
Waardering 7
Reactie plaatsen
Reacties