Een band met voor mij toch een speciale betekenis. Op het eerste album met de titel The Crystal Fire (1988) was een oud schoolgenote de zangeres (Annalies Magré). Haar broer zat nog bij mij in de klas. Die goede oude tijd in Harlingen.
Dat debuut kreeg een goed rapportcijfer. Maar dit album (zonder Annalies) krijgt eveneens een dikke voldoende. Wat de band hier op het derde album (na Kite uit 1990) laat horen is erg fraai. IJzersterke composities die bovendien uitermate goed op de plaat terecht zijn gekomen. Een pluim voor de producent. Een pluim voor Bauke van der Laaken.
Minpuntje is voor mij Fearless. Het verstoort even de positieve flow van de rest van het album. Ik heb het album onder rock geparkeerd maar het stempel progrock zou ook terecht zijn. De sfeer van het album beleef ik een beetje hetzelfde als een album van Ayreon. Ergens zijn de Nederlandse roots te horen.
De titel van het album sluit helaas wel aan bij de actualiteit van de dag.
Waardering 9,5
Reactie plaatsen
Reacties