Wat een verfrissend album na de worsteling met Winterpills. Emma Anderson, één van de dames van Lush uit de jaren 90. En Lush was voor mij een topper dus ik was zeer nieuwsgierig naar dit album.
En ik word niet teleurgesteld. Er zit nog een spoor van Lush in de muziek van Emma Anderson. Uiteraard de stem, dat is duidelijk. Maar ook het hele klankbeeld is nagenoeg hetzelfde. Een scheut galm en dromerigheid die het shoegaze effect benaderen.
Het enige wat echt anders is. is het tempo van de muziek. Swingen kan niet op dit album terwijl stilzitten bij Lush meest onmogelijk was.
Het is toch jammer dat er niet meer albums zijn met Emma Anderson. Drie met Lush, twee met Sing-Sing en dit album. Een album met songs die al een tijd (ca. 25 jaar) in haar lade lagen, klaar om op een Lush album gebruikt te worden. De zelfmoord van de drummer van Lush veranderde toen alles.
Nu maar hopen dat we in de toekomst nog meer van haar gaan horen. Dat moet gezien haar leeftijd (56) nog wel lukken.
Waardering 8,5
Reactie plaatsen
Reacties