Na het live album van Moot the Hoople uit 2012 dat ik gisteren hier de revue heb laten passeren nu het studio album van veertig jaar eerder met dezelfde naam. Op dit album zowel de eigen opname van het titelnummer als die met David Bowie (die het nummer groot heeft gemaakt).
Mott the Hoople is voor mij een band die in sommige nummers wat meelift op de sound van de Rolling Stones zonder dat het echt hetzelfde wordt, dus verwacht geen kopieergedrag. De muziek heeft de sfeer van dezelfde rauwheid en nonchalance als de Stones. Het intro van Jerkin' Crocus en eigenlijk het hele nummer spreekt voor zich. En zo ook One of the Boys. Het is een sfeer waar ik wel van houd. Met een sausje glamrock.
In 1972 is het album langs mij heen gegaan. Met 13 jaar was ik er nog te jong voor. Muziek had nog niet zo mijn aandacht. Dit album recent toch eens geprobeerd en het heeft wel een fijne nostalgische sound. Het is prima ontspannen bij dit album.
De cover van Sweet Jane vind ik vooral in de live uitvoering wel lekker. Prima album dat ik waardeer met een 7,5
Reactie plaatsen
Reacties