Het tweede album van de band American Football. Ook nu weer een titelloos album, 17 jaar na het debuut in 1999. Hierover schreef ik op 4 december een post.
Het is op dit album te horen dat de band een stuk ouder is geworden. De muziek klinkt toch wat traag en timide vergeleken met 1999. Het zijn aardige liedjes maar ook niet meer dan dat.
Al in de opener Where Are We Now? is de kok vergeten peper en zout toe te voegen. Het kabbelt een beetje voort. (6,5)
Ook in My Instincts Are the Enemy ontbreekt een vuurtje en ook dat verteert toch wat minder goed. (6,5)
Dat blijft een beetje zo in Home Is Where the Haunt Is al lijkt het peper en zoutstel wel uit de kast te zijn gehaald. (7)
Born to Lose is tenminste licht gekruid. Zeker aan het slot. Een fijne track die smaakt naar meer. (8)
I've Been So Lost for So Long begint verleidelijk, maar heeft na het intro toch weer iets te weinig spirit. Beslist geen slechte track. (7,5)
De titel belooft veel, Give me the Gun, maar er worden weinig schoten gelost.laat staan raak geschoten. We zakken weer iets af. (6,5)
I need a Drink (or Two or Three) scoort een halfje hoger omdat ik de melodie wel erg prettig vind. (7)
Dan is het tijd voor een kleine verrassing. Desire Gets in the Way is een stuks speelser dan de meeste tracks die ik tot nu toe gehoord heb. (8)
Tenslotte ; Everyone is Dressed up zoals dat ook hoort te zijn. Maar ook dit nummer is weer erg traag en kan me niet echt blij maken (6,5)
Gemiddeld een 7
Reactie plaatsen
Reacties