Een album wat zo nu en dan door mij gestreamd wordt als ik toe ben aan een uurtje stevige muziek. Want dat is het, postrock in de meest ruige vorm. Zonder zang maar met enorme geluidswallen. Vooral in de eerste nummers van het album. Het tweede deel is een stukje melodieuzer.
And So I Watch You from Afar is een Ierse postrockband die in 2009 met dit album debuteerde. Inmiddels staat de teller op 6 studioalbums. Het voorlopig laatste is van 2022. Dit debuut is van de 6 albums het meest populair gebleven. Vermeldenswaard is de bijzonder hoes. Een soort van Bruegel / Dali combi anno nu.
The Voiceless is mijn favoriete track op het album omdat daar het meeste muziek in zit. Het is het beste om de muziek met een goede koptelefoon te beluisteren. Dan ontgaat je niets in het oerwoud van geluid dat soms op je af lijkt te komen.
De bands is dol op het wisselen van de maat. In zowat elk nummer wordt dit om de paar maten gedaan. Dat maakt het geheel nog drukker dan het soms al is.
Beoordeling per track:
- Set Guitars to Kill (7,5)
Heerlijke opening van het nummer. Fijne geluidsmuur. - A Little Bit of Solidarity Goes a Long Way (7)
Druk maar melodieus, leuke rif, fraaie geluidsmuur - Clench Fists, Grit Teeth...Go! (7,5)
Mooie maatwissels, mooie bombastische gitaarpartijen - I Capture Castles (8)
Prachtige opening, mooie rifs, geweldig tweede deel - Start a Band (7)
Minder bombastisch begin, fraai slot - Tip of the Hat, Punch in the Face (7)
Zeer fraai opgebouwd naar een krachtige apotheose
- If it ain't Broke...Break it (8)
Bestaat uit 3 delen met mooie rifs - These Riots Are Just the Beginning (8)
Heerlijk bombastisch - Don't Waste Time Doing Things You Hate (8)
Afwisselend nummer met 'zang' - The Voiceless (8,5)
Prachtige melodieuze postrock - Eat the City, Eat it Whole (8,5)
Prachtige start, afwisselende mooie rifs
Totale Waardering 7,7
Reactie plaatsen
Reacties