OMD, een band die in hun debuut uitbrachten toen ik 22 was. En nu ik 65 ben nog steeds springlevend lijkt, gehoord dit album. Ik lees er overwegend (licht)positieve recensies over dus toch maar eens geprobeerd.
Na de verzamelaar uit 1988 heb ik de band eigenlijk niet meer in het vizier gehad. En nu hoor ik dat ik wellicht niet veel heb gemist. Direct bij de opener is het herkenbaar OMD. Als of de tijd heeft stilgestaan. Hetgeen helaas niet zo is als ik in de spiegel kijk.
Het is muziek die heel toegankelijk is en dat is best prettig op zijn tijd. Wat ook prettig is, is dat er veel afwisseling zit in de nummers. De muziek is zeker geen eenheidsworst De 12 nummers bieden van alles wat, van gelikte pop tot ballad.
Helaas zit er één track tussen die het geheel enigszins ontsiert. Halverwege het album is Slow Train een absolute dissonant. Je vraagt je af hoe zo'n nummer op het album terecht is gekomen.
Beoordeling per track:
- Bauhaus Staircase (8)
Onmiskenbaar OMD, een warme ontvangst - Anthropocene (8)
Idem, mooie melodie en lekker om op te dansen - Look at You Now (7,5)
Mooi, alleen wat traag na Anthropocene - G.E.M. (7)
Prettig maar jammer van het elektronische gefröbel - Where We Started (7,5)
Mooi, maar wat te kort - Veruschka (8,5)
De geslaagde ballad van het album. Fijne melodie
- Slow Train (5)
Valt compleet uit de toon - Don't Go (7,5)
Directe revanche na Slow Train - Kleptocracy (7)
Mooi maar geen topper - Aphrodite's Favorite Child (8,5)
Nog zo'n echt OMD nummer. Vlot en melodisch. - Evolution of Species (8)
Erg mooi en leerzaam - Healing (8,5)
Een afsluiter in stijl
Waardering : 7,6
Reactie plaatsen
Reacties