Vandaag een beschouwing van 'AVVOLGERE', een album uitgebracht door de Amerikaanse band True Widow in 2016. Dit werk is een collectie van sonische texturen, waarbij elk nummer een uniek verhaal vertelt en de luisteraar meeneemt op een meeslepende reis.
Het openingsnummer, 'Back Shredder', zet direct de toon met zijn trage, slepende (bas)gitaren die zich langzaam ontvouwen tegen een achtergrond van doordringende drums. De zang, etherisch en bijna fluisterend, creëert een gevoel van mysterie dat je onmiddellijk grijpt.
Daarna volgt 'Theurgist', waarin de band een iets hoger tempo aanneemt zonder de hypnotiserende kwaliteit te verliezen. Hier wordt het kenmerkende geluid van True Widow, dat ergens zweeft tussen dromerige shoegaze en zware doom, volledig omarmd. Het nummer bouwt op naar een krachtige climax die zowel bevrijdend als overweldigend is.
'F.W.T.S: L.T.M' brengt een verandering van tempo en textuur. De baslijnen zijn nog prominenter en vormen een solide fundament voor de zwevende gitaarlijnen die erboven hangen. Het nummer heeft een bezwerende kwaliteit, met een repeterende melodie die zich diep in je bewustzijn nestelt.
Het vierde nummer, 'The Trapper and the Trapped', keert terug naar een trager ritme, waarbij elke noot en elk akkoord ruimte krijgt om te ademen. De sfeer is introspectief, bijna beschouwend, waardoor dit nummer een perfect moment van rust biedt in het midden van het album.
'O.O.T.P.V', met zijn grillige gitaarriffs en atmosferische zang, voelt als een duistere wolk die over het landschap trekt. Het is een krachtige uitdrukking van emotionele diepte en technische vaardigheid, die de luisteraar uitnodigt om dieper in de tekstuele thema's van het album te duiken.
'Entheogen' is een stuk minder grillig en laat een simpele riff op de luisteraar los. Net als het wat saai dreigt te worden maakt de riff een kleine ommezwaai. Maar spannend wordt het nooit, ook niet met de zang. Vervolgens 'To All That He Elong'. Een nummer met een mooie melodisch gezongen entree waarna een bescheiden gitaar het tot een snel einde breit.
'Sante' is een track die balanceert op de rand van melancholie en hoop. Het nummer begint met een zachte, melodieuze introductie die geleidelijk opbouwt tot een meer robuuste en resolute uitvoering. Dit is waar de band hun vermogen toont om dynamische contrasten te beheersen, waardoor elk moment van stilte even betekenisvol is als de uitbarstingen van geluid.
'Grey Erasure' is misschien wel het meest introspectieve nummer op het album, een meditatie over verlies en herinnering, uitgedrukt door langzame, bedachtzame muzikale passages die zich langzaam ontvouwen en je aandacht vasthouden.
Het album sluit af met 'What Finds Me', een epische afsluiter die alle elementen van True Widow's sound samenbrengt: van dromerige melodieën tot dreunende ritmes. Het nummer voelt als een natuurlijke conclusie van de reis die 'AVVOLGERE' biedt, en laat de luisteraar achter met een gevoel van voltooiing en reflectie.
'AVVOLGERE' van True Widow is een album dat niet alleen beluisterd, maar ervaren moet worden. Elk nummer draagt bij aan een rijk, samenhangend verhaal dat zowel sonisch als emotioneel diep resoneert. Het is een album dat mij steeds beter bevalt.
Waardering: 8
Reactie plaatsen
Reacties