"Look to the East, Look to the West" van Camera Obscura is een album waar ik met gemengde gevoelens naar heb geluisterd. Het album, uitgebracht in 2024, begint niet spectaculair, maar kent gelukkig wel een paar hoogtepunten.
Het eerste nummer "Liberty Print" is een gewoon prettig indiepop liedje, maar het mist diepte. Het is niet slecht, maar ook niet bijzonder. Het is een degelijke opener, maar ik had gehoopt op iets wat meer indruk zou maken.
"We're Going to Make It in a Man's World" volgt en is vergelijkbaar met de opener. Het heeft een aangename melodie, maar mist de bite die het echt zou laten opvallen. Ik had gehoopt op iets meer energie en pit.
"Big Love" blijft ook tam. Soms hoor ik een vleugje country, wat wel een interessante toevoeging is, maar het nummer slaagt er niet in om me echt te grijpen. Het lijkt alsof er iets ontbreekt om het compleet te maken.
Met "Only a Dream" blijft de tamheid van het album voortduren. Het is een dromerig nummer, maar het slaagt er niet in om een blijvende indruk achter te laten. De melodie is prettig, maar ik mis de bezieling die de muziek naar een hoger niveau zou tillen.
"The Light Nights" brengt een welkome verandering. Het is iets vlotter, wat het een prettig nummer maakt om naar te luisteren. Het vleugje country wordt duidelijker, wat het een frisse sound geeft in vergelijking met de eerdere nummers.
"Sleepwalking" doet zijn naam eer aan. Bij dit nummer krijg ik echt het gevoel dat ik aan het slaapwandelen ben. Het is niet slecht, maar het mist dynamiek en energie. Tot nu toe is het album tegenvallend.
Gelukkig komt er met "Baby Huey (Hard Times)" een omslag. Dit is tot nu toe het beste nummer op het album. De melodie is leuk en blijft hangen. Het heeft meer karakter en weet mijn aandacht vast te houden.
"Denon" spreekt me ook wel aan, al mis ik nog steeds de bezieling die het echt bijzonder zou maken. Het is een degelijk nummer, maar het blijft op de oppervlakte drijven zonder echt diep te gaan.
"Pop Goes Pop" is prettig en vlot, ondanks dat de titel anders doet vermoeden. Het heeft een catchy melodie en zorgt ervoor dat ik weer wat meer energie krijg tijdens het luisteren.
Met "Sugar Almond" zijn we weer een beetje terug bij af. De titel verraadt het al: het is zoet, maar niet veel meer dan dat. Het mist de scherpte en variatie die ik zoek in een goed nummer.
Het slotnummer "Look to the East, Look to the West" is een fijne afsluiter. Ik merk hier eindelijk een beetje meer van de zo nodige bite. Het is een sterke titeltrack die het album toch nog een waardige afsluiting geeft.
Conclusie: ik vind het geen echt bijzonder album. Met name de eerste helft kom ik moeilijk doorheen. Het is te lief allemaal en mist diepgang. De tweede helft is wel aardig en bezorgt het album een kleine voldoende. Vooral de eerste drie albums van de band zijn wat meer mijn kopje thee. "Look to the East, Look to the West" zal ik niet vaak opnieuw opzetten, maar er zijn zeker momenten waarop ik bepaalde nummers nog eens wil horen.
Waardering: 6
Reactie plaatsen
Reacties