Ropes Inside a Hole – A Man and his Nature – 10-01-2023 – Genre Post Metal
Op Discogs staat dit album onder de bandnaam RIAH te boek als Post-Metal. Ik vind dat wat discutabel. Het wijkt weinig af van de albums die als Postrock worden aangemerkt. Het gaat er soms stevig aan toe, maar metal? Echt belangrijk is het ook niet.
Maar eerst een voorstelrondje: Ropes Inside a Hole is een Italiaanse band met behalve een drummer en bassist annex synthesizer speler maar liefst 3 gitaristen. Dat helpt wel om de geluidsmuren stevig te laten klinken. En dat laatste is zeker het geval. Dit is het tweede album van de band. De voorganger Autumnalia ken ik niet maar gaat op mijn t0-do lijstje. Voor mij is dit album dus een eerste kennismaking.
Opener Distance is het schoolvoorbeeld van een postrock nummer. Een voorzichtig begin en een heftig einde. De tekst is niet bepaald vrolijk. Hearts, hollow hearts… In Others Are Gone, I Don’t Care geen tekst. De beurt is aan de gitaren. Die maken er een stevig feestje van. In Loss and Grief weer een sombere tekst, So much lost, so much lost in me. Het is wel jammer dat de zang niet al te best is.
Feet in the Swamp, Gaze to the Sky wordt gevuld met onder andere een saxofoon. Een redelijk ontspannen nummer. Overwhelmed doet zijn naam eer aan. Scheurende gitaren vanaf het begin, maar geheel tegen de postrock regels in een kalm slot. Maar het is Time to Sleep…Until you wake up Voor dat ontwaken wordt gezorgd want nog één keer komen de gitaren aan bod.
A Man and his Nature is een prettig album maar haalt de top van de postrockbands toch net niet. In elk geval zou een beetje zangles nuttig zijn.
Waardering 7,5
Candelabre – For to Have Him Is to Have Wings (07-05-2021) - Genre Coldwave/Shoegaze
Van ruim 1,5 jaar geleden dateert dit fijne album van de band Candelabre. Een aanrader voor liefhebbers van de vroege Cocteau Twins.
Dat Candelabre voor een groot deel inspiratie heeft opgedaan uit hun muziek staat nagenoeg wel vast. De sfeer die het album uitademt is identiek. En toch is het geen hardcopy. De ‘koude kant’ is hier wat nadrukkelijker aanwezig. Waar Cocteau Twins aan de postpunk verbonden kunnen worden is dat bij Candelabre de Coldwave
Shoegaze is waarschijnlijk uitgevonden door Cocteau Twins, maar er is niemand die dat hardop durft te beweren. Bovendien, wanneer is iets shoegaze? Naar hun schoenen starende gitaristen zijn er genoeg, maar dan is de muziekstijl nog niet persé shoegaze. De muziek moet gruizig en galmend klinken. Althans zo is het meestal.
Ik laat het maar over aan de deskundige muziekjournalisten. Feit blijft dat de muziek van Candelabre in veel nummers heel dicht bij de muziek van Cocteau Twins komt.
De gelijkenis doet niks af aan het feit dat Candelabre een erg prettig album heeft gemaakt. Van begin tot eind is het heerlijk zwelgen in dromerige atmosferen en mooie melodische galmen. Ik kan hier wel wat mee!
Waardering: 8
Reactie plaatsen
Reacties