Oceansize – Effloresce (29-03-2003) Genre : Progrock/Alternative Rock
Een album dat in 2003 een lichte hype veroorzaakte was dit Effloresce van Oceansize. En geheel terecht. Het album staat vol met toppers. Een bijzonder denuut! En wat is het lekker ruig (bijna) allemaal. Destijds was er ook geen band die vergelijkbare muziek maakte. Tenminste ik weet er geen.
Het is iets van een combi tussen metal en progrock gelardeerd met hardrock….of zoiets? Vooral de track Massive Bereavement is daarvan het uitgesproken boegbeeld.
Het is desondanks geen album dat ik heel erg vaak draai. Je moet er voor in de stemming zijn want het vergt vijf kwartier behoorlijk veel van je concentratie om al het fraais te kunnen volgen. Het is ook meer een album voor de korte dagen zoals die er nu in februari nog zijn.
Rinsed is de enige wat vreemde bijt in het geheel. Nergens luide gitaren, geen zang. Even uitrusten maar. En over gitaren gesproken. De band had drie gitaristen in dienst. Dat verklaart waarom het er soms ruig aan toe gaat.
Vanmiddag zit ik weer met genoegen te luisteren. Een sombere regendag die heel anders begon dan ik me had voorgesteld. Een zieke vriendin die naar het ziekenhuis moet. Mijn vrouw en ik zijn haar mantelzorgers dus dat hakt er wel even in. Wegzinken dus verder maar in Effloresce. De zinnen even verzet!
Waardering 8,5
:Of The Wand And The Moon - Your Love Can’t Hold This Wreath of Sorrow (2021) Genre World/Folkrock/Avantgarde
Na de ruige klanken van Qceansize is het gehoor toe aan iets rustigers. Vlak bij Oceansize staat dit album in de alfabetisch gerangschikte lijst van playlists in Spotify. Een hele mond vol de bandnaam en de titel van het album. En ook nu weer past de muziek niet makkelijk in één hokje. De band komt uit Denemarken en bestaat sinds 1999. Dit is het zesde album. Misschien is de voorganger zelfs nog wat fraaier dan dit album.
Waar in het ene nummer een grote vleug World/Folk zit, is het volgende nummer weer meer rock. Daarbij klinkt het geheel vaak wat esoterisch/ambient. Na de fijne opener volgt het titelnummer. Een van de favorieten van dit album. Fall from View is een luid ruig stuk ambient. Het nummer zou ook maar zo als postrock kunnen worden aangemerkt.
Een nummer wat het ook goed doet bij mij is Les Journées sans Fin et les Nuits Solitaires. Ik heb wel wat met chansons en andere Franstalige muziek. Nothing For Me Here klinkt zelfs een beetje shoegaze. Erg mooi weer.
Met een prima slot weet de band bij mij een ruime voldoende te scoren.
Waardering: 8,5
Reactie plaatsen
Reacties