Nieuw!
Eternal Dust – Spiritual Healers, Defense Lawyers (17-02-2023) Genre Dreampop/Art Rock/Goth/Postpunk
Op Bandcamp staat het echt zo vermeld. Een Dreampop/Art Rock/Goth/Postpunk band. Dromerig is het zeker en Art Rock slaat wat mij betreft op de als Anne Clark aandoende zang die hoorbaar is. Half zingend, half pratend.
Dit genre is vaak ook bij het Goth publiek geliefd. Denk daarbij aan Cocteau Twins. Alleen dat Postpunk zoek ik nog.
New Wave misschien? Ja dat wel. En dan mis ik ook nog shoegaze, want ook dat zit erin.
Hoe ik zo’n album vind? Soms moet je gewoon gaan luisteren. Zo doe ik het ook. Elke week luister ik fragmenten van een groot aantal releases. Na een minuut of drie weet ik vaak wel wat voor vlees ik in de kuip heb. Bij twijfel nog een nummer proberen. Kijken of er al iets over de band of het album op internet te vinden is. Het aanbod is te groot om het anders te doen.
Dit album was direct een schot in de roos. Een soort revival van de jaren 80. Op bandcamp staat ook de verwijzing naar de voorouders uit de jaren 80 genoemd.
In elk nummer hoor je Anne Clark, maar vooral in Absinthe is de gelijkenis opvallend. De wedergeboorte van Anne Clark. Ik kan alleen niet goed verstaan wat ze van het drankje vindt. In Nederland is het lang verboden geweest.
Een album met 8 prachtige songs. Het enige wat jammer is van dit album…het duurt zo kort. Nog geen half uur.
Waardering 8,5
The Beach Boys – Pet Sounds (16-05-1966) - Genre Pop
Het beste album ooit gemaakt? Volgens velen is dat zo. Er zijn veel ‘aller-tijden’ lijstjes waarin het album op 1 staat in elk geval. En ik vermoed dat er weinig lijstjes zijn waar het album niet in de top 10 voor komt. En ja, ook ik vind het een erg fraai album.Vooral de zang op dit album verdient een 10+. Het is bizar hoe harmonieus de stemmen op elkaar zijn afgestemd. Het lijkt bijna een sprookje. Als er een hemel bestaat dan kunnen de engelen dit niet evenaren.
Ook het begin van elke song is een klein meesterwerkje, vooral bij opener Wouldn’t It Be Nice is het even kippenvel. Vervolgens You Still Believe in Me. Dit nummer en de titeltrack Pet Sounds scoren bij mij onder de 8. Daarna is het vooral genieten. That’s Not Me. Bijna a capella op sommige momenten. Don’Talk is groots in zijn kleinheid. Hemelse zang.
I’m Waiting For The Day klinkt meest melancholisch, maar dan ineens is daar een versnelling. Let’s Go Away een instrumentaal moment van rust voor de tweede helft die o zo mooi begint met Sloop John B. ‘This is the worst trip I’ve ever been on let me go home’. Dat geldt niet voor de muziek in elk geval! Want nu komt het hoogtepunt van het album. God Only Knows.
I Know There’s an answer. Ook dat is voor mij een hoogtepunt. Here Today, jammer van die sax of trompet(?).
I Just Wasn’t Made for These Times. Als dat op het album slaat klopt dat. Het is een album for all times. Afsluiter Caroline, No is de laatste kers op de taart. De trein kan vertrekken.
Stuk voor stuk nummers waarover is nagedacht. Brian Wilson heeft hier zijn gehele creatieve geest in gegooid. Het is zijn schepping. De overige leden van de band zijn druk met optreden. Dit album moest nog beter worden dan elk van zijn voorgangers maar ook van zijn opvolgers.
Het is gelukt om een album te maken wat helemaal af is. Maar het beste album aller tijden is het voor mij persoonlijk toch niet. Dat heeft meer te maken met mijn eigen smaak dan met dit album. Er is nog zoveel moois verschenen in alle jaren daarna.
Waardering 9
Reactie plaatsen
Reacties