Nieuw
Robin Kester – Honeycomb Shades (24-02-2023) Genre: Dreampop
Na het album/EP This Is Not A Democracy uit 2020 is dit de wat steviger aangezette opvolger van het Nederlandse talent Robin Kester. De enigszins dromerige stem van Robin blijft hetzelfde, er is meer aandacht voor de muzikale omlijsting.
Dat begint direct in Fries And Cream met de eerste noten van het album. Een stevige drum en synthesizer bepalen het ritme. Met name de drum speelt een belangrijke rol. Naar mijn gevoel soms wat te belangrijk. Ook in Leave Now raakt de mooie stem van Robin wat te veel overstemd. Mooie liedjes zijn het echter wel.
Gelukkig krijgt de zang in Cat 13 wat meer ruimte. Dat nummer grijp wat terug op de aanpak van de voorganger. In Infinity Song lijkt de goede balans te zijn gevonden. In dit nummer kruipt de muziek wat verder uit de dreampop hoek en mag rustig als (dream)rock worden bestempeld.
Celeste is één van mijn favoriete songs op het album. Wat een mooie subtiele begeleiding.
Dead End. Weer die luide drum, maar gelukkig wordt de zang na de intro ook wat meer volume gegund. Leuke effecten en een minimale rol voor de mannenstem.
Het is wel jammer dat de teksten op Spotify nog niet getoond worden. Voor mij is het soms wat lastig te verstaan. Ik was nooit zo van de teksten maar dat lijkt wat te veranderen.
Terug naar het album zijn we bij Goodnight Argus aangeland. Een song met een fraai lang instrumentaal einde. Skinny Kids is een fijn klein liedje. Jammer dat het zo klein is.
Zwanzig Zwanzig is een nummer waar ik niet zo veel mee kan. Ik krijg het idee dat er oerwoudgeluiden te horen zijn, maar dat kan ik niet bij de titel plaatsen. Gaat het om het jaar 2020? Hmmm.
Blinds, het nummer met de meeste rock. Ik hoor dan toch liever de wat meer dromerige nummers zoals het afsluitende Hands.
Al met al zeker een fijn album, vooral het eerste deel.
Waardering: 7,5
Lanterns on the Lake – Gracious Tide, Take Me home (19-09-2011) Genre Indierock/Dreamrock
De band Lanterns on the Lake is in 2007 opgericht en is afkomstig uit Newcastle Groot Brittannië. Leden zijn momenteel Hazel Wilde (zang, gitaar, piano), Paul Gregory (gitaar), Bob Allan (bas), en Angela Chan(viool, cello, viola). Ten tijde van dit album waren Allan en Chan nog geen bandleden. Sarah Kemp is op dit album nog verantwoordelijk voor de viool en Brendan Sykes nog voor de bas. Sinds 2007 is Oliver Ketteringham verantwoordelijk voor de percussie.
Dit album is hun debuutalbum na 2 EP’s na die al eerder waren uitgebracht. De band maakt een dromerige variant van Indierock. Muziek om de meest ontspannen houding bij aan te nemen en een koptelefoon op te zetten. Om de naam van de band eer aan te doen, in een mooi bootje op een meertje ergens in een romantische omgeving.
De fluisterende en daardoor soms wat hese stem van Hazel Wilde is gemaakt voor dit genre. De viool van Sarah Kemp wordt heel subtiel ingezet maar is oh zo belangrijk voor de sfeer. Alleen A Kingdom is een onderbreking van de etherische melodieën die het album rijk is. Maar dat nummer heeft wel een fraaie apotheose.
Luister in Lungs Quicken eens naar het subtiele percussiewerk of in I’ve Been Unkind naar de achtergrondzang van Hazel Wilde. Het fraaie koortje in Ships in the Rain.
The Places We Call Home heeft een mooie triangel aan boord. Het geeft maar aan dat er niet over één nacht ijs is gegaan bij dit album. Paul Gregory heeft het album perfect geproduceerd.
I Love You, Sleepyhead, wat een mooie opbouw naar een krachtig einde. En tenslotte het minieme einde waarin er niet wordt terug gevaren naar de haven.
Waardering 8,5
Reactie plaatsen
Reacties