Wat een prachtig album is dit. Verslavend mooi. Ik heb het pas twee keer beluisterd, maar ook dit gaat op de voorlopige jaarlijst. Het jaar is pas 3 maanden bezig en ik heb er al een aantal albums in staan. Ik vind de oogst eigenlijk nog wat tegenvallen.
Maar terug naar Turtle. Muziek voor de koptelefoon en je dan helemaal ontspannen. En onderga de spanning die in het titelnummer langzaam wordt opgebouwd naar een eind waarin het lijkt alsof je naar een symfonieorkest zit te luisteren.
Het bezwerende North en het spacey Promise. Op reis naar Mars of nog verder. Het Autumn Light waarbij je niet naar buiten durft zo dreigend klinkt het roepen in de duisternis. En dan een ritmisch Afrikaans intermezzo. Terug op Aarde tussen de dansers uit Tanzania die de oude Afrikaanse stammen doen herleven. Een prachtig intermezzo van al het buitenaardse. Het prijsnummer van het album.
Fish Oil. Ze zeggen dat het gezond is. Een haring of een stuk zalm. Maar hier de smeerolie die vooral het tweede deel van het nummer laat voortsnellen. Een abrupt einde naar de grondtonen van Earth. Geluiden die je doen beseffen dat de Aarde haar hartslag wil behouden. Een nietig object in het heelal. Maar voor de mensheid het enige object waarop leven mogelijk is. Een Game met de aarde spelen is gevaarlijk en misschien is een andere planeet een beter alternatief.
Maar Mars is zo te horen niet te enthousiast. Een beetje een eentonige planeet. Op Moon staan onze voetsporen al. Heerlijk dat er zo weinig zwaartekracht is daar. Zweven is het devies.
So Many Gone. Een nummer dat bij mij herinneringen opwekt. Mooie, maar ook trieste. Het is deze week twee jaar geleden dat mijn beste vriend is overleden. A.s. weekend herdenken we dat. Hij had wat met vogels, ook met Pigeons. Een bizarre herinnering.
Fertile Ground, ook iets minder vruchtbaar dan gehoopt. Het haalt net een voldoende. Datzelfde geldt ook voor Elders. Beide zijn het net niet. En toch is er een einde dat ik Appreciate. Gelukkig maar.
Waardering 8,5
Reactie plaatsen
Reacties