Aphrodites Child (Progrock) & Air Formation (Shoegaze)

Gepubliceerd op 10 mei 2023 om 16:52

Aphrodites Child was een Griekse band met als leden onder meer Vangelis (Papathanassiou) en Demis Roussos. Een band die in de beginjaren '70 bekendheid verwierf met een aantal singles zoals Rain and Tears.

Relatief onbekend was het album 666 uit 1971. Een titel met een bijsmaak, maar een verduiveld goede plaat. Behoorlijk baanbrekend voor het progrock genre. Zeker de nummers op de tweede plaat van dit dubbelalbum zijn door veel bands uitgebreid beluisterd neem ik aan. 

Voor sommigen zal het wat moeilijke kost zijn. Verwacht geen zalvende melodieën zoals op hun singles. Er wordt voluit geëxperimenteerd zoals ook Pink Floyd dat in de beginjaren heeft gedaan. Ikzelf draai het album ook niet al te vaak, maar zo nu en dan voel ik me weer jong genoeg.

NB: Het album is inmiddels van alle muziekstreamingsdiensten verdwenen. Zonde

Waardering: 8

Air Formation, is een Brits muzikaal gezelschap dat zijn wortels heeft in de rijke aarde van de shoegaze en post-rock tradities. Met een finesse die zowel etherisch als aards is, weven zij klanktapijten die de luisteraar meenemen op een auditieve reis door lagen van galmende gitaren en zwevende melodieën. Hun oeuvre is een testament van hun meesterschap in het creëren van atmosferische soundscapes, die zowel de diepte van de menselijke emotie als de onbegrensde uitgestrektheid van het universum echoën. In hun muziek vindt men een harmonieuze fusie van melancholische schoonheid en sonische expansie, een echo van de eeuwige zoektocht naar betekenis in het tumult van ons bestaan. Air Formation staat als een baken van licht in het genre, verlichtend de paden voor hen die zich willen verliezen - en vinden - in de onbegrensde mogelijkheden van muzikale expressie.

Maar laten we het hebben over "57 Octaves Below", een EP uitgebracht in 2005 . Het geluid, geworteld in de klassieke shoegaze-traditie, wordt gekenmerkt door dominante sonische muren gecreëerd door het ruwe gitaarspel dat je terugvoert naar de gloriedagen van het genre.

De EP opent met "For the Hours", een track die ongeveer vijf minuten lang is en de luisteraar omhult met een prachtige melodie, verrijkt met etherische vocalen die dromen oproepen. Vervolgens neemt "Never Far Away" het stokje over, maar kiest voor een iets subtielere benadering. Hierdoor krijgt de zang meer ruimte om door te dringen, zonder de betoverende melodie te verliezen die zo typerend is voor de band.

"Ghosts", de derde track, dimt de decibellen verder en onthult zich als de ballade van de plaat. Het bezit een meer dromerige essentie, een serene afwijking van de eerdere energie. De afsluiting wordt verzorgd door "Hope", dat misschien wel de mooiste melodie van de gehele collectie herbergt. Deze track bouwt op naar een indrukwekkende sonische muur als finale, een kenmerkende afsluiting die de luisteraar achterlaat in een staat van innerlijke vervoering.

"57 Octaves Below" is meer dan alleen een muzikale ervaring; het is een reis door de tijd waar de nostalgische klanken van shoegaze nieuw leven ingeblazen krijgen door Air Formation. Elk nummer op de EP, met zijn eigen unieke charme, draagt bij aan een samenhangend geheel dat fans van het genre zeker zal bekoren.

Waardering : 8

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.