Ian Anderson is nog niet uitgefloten. Dat is een vreemde zin maar op dit album dat twee maanden geleden verschenen is staat de dwarsfluit centraal. Meer nog dan op de voorgangers van dit album.
En het is opnieuw een prima album geworden. De duidelijk herkenbare sound is er nog. Misschien is de stem iets minder in kracht en volume, maar mag het als je 76 bent?
De recent uitgebrachte plaat ‘Rökflöte’ van de Britse legende Jethro Tull markeert een intrigerende mijlpaal in de uitgebreide discografie van de groep. Het album, dat gelanceerd werd in 2023, illustreert een boeiende fusie van progressieve rock met elementen van folk, die naadloos versmelt in het kenmerkende geluid dat de band al decennia lang cultiveert. Dit werk manifesteert zich niet alleen als een muzikale reis, maar ook als een verhaalvertelling die luisteraars meeneemt door een spectrum van emoties en landschappen.
Elke track op 'Rökflöte' lijkt een eigen leven te leiden, van de opzwepende openingstonen tot de diepzinnige finale. De introductie van het album zet meteen een krachtige toon met een melodie die zowel nostalgisch als vernieuwend klinkt. De fluit, al lang een handelsmerk van de band, voert de boventoon en voegt een etherische kwaliteit toe aan de muziek die zowel oude fans als nieuwe luisteraars zal betoveren.
Wat opvalt aan dit album is de variatie in songstructuur. Liederen wisselen dynamisch tussen langzame, beschouwende melodieën en snellere, bijna uitbundige stukken. Deze 'burstiness' in tempo en toon draagt bij aan een meeslepende luisterervaring, waarbij geen twee tracks hetzelfde aanvoelen. Het is een showcase van de muzikale behendigheid van Jethro Tull, waarbij de band speelt met complexiteit en eenvoud op een manier die zowel uitdagend als toegankelijk is.
De lyrische diepgang van 'Rökflöte' mag ook niet onderschat worden. De teksten zijn doorspekt met rijke beeldspraak en doordachte metaforen die reflecteren op thema's zoals tijd, natuur en menselijkheid. Elk lied fungeert als een raam naar de ziel van de schrijver, biedend een blik op persoonlijke en collectieve ervaringen die resoneren met de luisteraar. Dit aspect van het album spreekt boekdelen over de artistieke visie van de band en hun vermogen om betekenisvolle verhalen te weven binnen hun muzikale composities.
Technisch gezien is ‘Rökflöte’ een meesterwerk van productie, waarbij elke nuance en elk detail zorgvuldig is afgewerkt. De geluidskwaliteit is kristalhelder, en elke noot is hoorbaar met een precisie die de zintuiglijke ervaring van het luisteren versterkt. Dit benadrukt de expertise van zowel de muzikanten als de technici achter de schermen.
Afsluitend, ‘Rökflöte’ is niet zomaar een album; het is een kunstwerk dat zowel vernieuwt als eert wat Jethro Tull door de jaren heen heeft vertegenwoordigd. Het is een bewijs van hun voortdurende evolutie en hun onwankelbare toewijding aan muzikale excellentie. Voor zowel verstokte aanhangers van de band als voor nieuwe luisteraars biedt dit album een rijke, boeiende ervaring die nog lang na de laatste noot zal nagalmen.
Gelukkig heb ik de band één keer live gezien tijdens the Living With The Past tour. Een onvergetelijk concert. Daarbij vergeleken is het wel wat minder spectaculair allemaal maar goed is het nog steeds.
Waardering : 7,5
Reactie plaatsen
Reacties