Strange Ranger is de voorzetting van de vroegere band Sioux Falls die haar oorsprong heeft in Montana waar de highschool vrienden Isaac Eiger en Fred Nixon in 2009 gestart zijn. met samen muziek maken.
Verhuisd naar Portland werd de band uitgebreid tot 5 personen. Pure Music is inmiddels het 3e reguliere album van de band. Er is ook al een verzamelaar naar ik vermoed met oud werk van Sioux Falls.
Strange Ranger, een Amerikaanse band ontstaan in de indie-rockscene, heeft zich door de jaren heen ontwikkeld tot een opmerkelijke naam binnen het genre. Met hun unieke geluid en experimentele benadering weten ze een breed scala aan emoties op te roepen bij hun luisteraars. Hun muziek wordt gekenmerkt door melancholische melodieën, sfeervolle klanken en introspectieve teksten die resoneren bij een divers publiek.
Een van de meest opvallende aspecten van dit nieuwe album is de variatie in de composities. Elk nummer heeft zijn eigen unieke sfeer, van dromerige soundscapes tot energieke ritmes. Deze afwisseling kan mij helaas wat minder bekoren.
Het album Pure Music opent met het nummer Rain So Hard. Dit nummer valt op door zijn bijzondere melodie en dromerige zang. Het is ingetogen en heeft een heerlijke, melancholische sfeer. De muziek is stemmig en roept een gevoel van nostalgie op, alsof je wordt meegevoerd naar een regenachtige dag vol herinneringen.
She's on Fire biedt een steviger geluid met een prima melodie die blijft hangen. Dit nummer heeft meer energie en ritme, wat het een fijne afwisseling maakt na het ingetogen openingsnummer. De zang is krachtig en past perfect bij de dynamische instrumentatie.
Met Dream slaat de band een ritmische en dansbare weg in. Het nummer heeft een vleugje disco en funk, wat het erg catchy maakt. De beat is aanstekelijk en nodigt uit tot bewegen, terwijl de zang een zekere speelsheid toevoegt aan het geheel. Het is echter niet helemaal mijn kopje thee.
Way Out heeft een duister ritme en donkere zang die een mysterieuze sfeer creëert. Het is een intens nummer dat de luisteraar in een bijna trance-achtige staat brengt. De diepere tonen en de intrigerende melodie maken het een van de meer complexe nummers op het album.
Blue Shade is traag en melancholisch, een prachtig contrast met de voorgaande tracks. De langzame melodie en weemoedige zang brengen een gevoel van introspectie teweeg. Het is het soort nummer dat je doet reflecteren op het leven en je diepste gedachten.
Blush heeft een ingetogen sfeer met een jazzy sausje. Hoewel het nummer perfect is voor een rustige avond thuis weet het bij mij geen positieve indruk achter te laten. Het nummer stemt duidelijk niet overeen met mijn smaak.
Wide Awake voegt wat meer body toe aan het album met een funky sfeer. Ook dit sluit minder goed aan bij mijn verwachtingen en is een nummer dat bij mij weinig emoties losmaakt. Datzelfde geldt ook voor Ask Me About My Love Life. Het heeft een aanstekelijk, swingend ritme. Het nummer is vrolijk en licht, met een speelse melodie maar sluit niet aan bij een Indieband.
Fantasy begint met een mooi dromerig intro maar heeft wederom een funky ritme en valt dus buiten mijn comfortzone. Dan ken ik wel betere funkbands.
Dazed in the Shallows sluit het album af met een soort popliedje dat uitnodigt tot dansen. Het is vrolijk en luchtig, een speelse afsluiter maar van een album dat mij niet raakt zoals ik van tevoren had verwacht.
Waardering: 6
Reactie plaatsen
Reacties