Dit tweede album van de IJslandse band Sigur Ros vormde de echte doorbraak naar het grote succes. En geheel terecht.
Al merk ik bij mezelf dat ik het album op sommige momenten wel een hele zit vind worden. Een uur en bijna een kwartier en dan allemaal in een erg traag tempo. Niet te veel Sigur Ros achter elkaar draaien, dan blijft het een grote beleving elke keer dat ik er naar luister. Maar voor dit stukje heb ik het album wel twee maal gestreamd vandaag
Het bijzondere is dat het lijkt of ik bij elke draaibeurt andere favorieten hoor. Vandaag is Staralfur favoriet. Vooral door de strijkers die centraal staan. Ook wijkt het nummer wat af van de andere nummers. Het is wat minder postrock.
Hjartao Hamast (Bamm, Bamm, Bamm) doet het vandaag eveneens goed. En zo blijft het toch een spannend album. Met elke keer andere gevoelens die los komen.
Viðrar Vel Til Loftárása past wel goed bij mij. Ook hierin plaats voor de strijkers en het eindigt in grote chaos. Net zoals mijn gedachten soms ook op chaos uitdraaien. Dat hoort bij mijn depressie die gelukkig steeds minder vaak de baas is.
Een album dat inmiddels 24 jaar oud is maar waarin ik no steeds ontdekkingen doe. Dat verdient een hoge score.
Waardering: 9
Reactie plaatsen
Reacties