Het tweede album in het tweede leven van Slowdive. Een band die ik in de jaren 90 op handen droeg als het om shoegaze ging, naast My Bloody Valantine, Ride en Lush.
En in 2017 was daar plotseling een nieuw Slowdive album. En het was net alsof de tijd had stilgestaan. Maar het was 20 jaar later. Het album paste echter naadloos in het voorafgaande rijtje. Alle vier een negen als beoordeling.
En weer 6 jaar later is er Everything is Alive. Een mooie titel, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de band niet meer helemaal aan de hoog gespannen verwachtingen kan voldoen.
Waarmee geenszins gezegd is dat ik het een slecht of tegenvallend album vind. Ik mis de scherpe randjes van weleer een beetje. De nummers lijken veel op elkaar en waar de koers iets verlegd wordt, in Chained to a Cloud word ik nerveus van de drum en het elektronische melodietje dat veel te horen is. Gelukkig dat The Slab daarna prachtig het album afsluit.
Ik heb het album inmiddels een flink aantal keren beluisterd en het groeit nog steeds. Daarom valt de schade mee en geef ik het voor nu een 8.
Reactie plaatsen
Reacties