Een kolfje naar mijn hand. Zo kan ik dit album wel duiden. Indiepop/rock met prettige melodie een dosis shoegaze en met overtuiging op de plaat gezet. Ingetogen waar het nodig is en uitbundig waar het kan.
Het zit bij mij gelijk goed bij de opener Fabrik, Passend intro, stevig ritme en een mooie dosis galm. Selfcontrol en Dirty Dancing, het een wat steviger het ander wat meer ingetogen.
In Coming Home is de galm nog een graadje gruiziger. Misschien wel het beste nummer van het album. Het melodieuze titelnummer is een rustpuntje waarna het tempo weer omhoog gaat in Getting on Me.
Het is jammer dat in Awake en in Illness de gitarist wat minder naar zijn schoenen staart. Strangers is het lelijke eendje wat mij betreft. Een beetje een nerveus nummer. Maar gelukkig hebben we Funeral nog. Een prima afsluiter van een album wat ik zeker vaker ga streamen en waarvan de eerste helft wat sterker is dan deel twee.
Waardering : 8
Reactie plaatsen
Reacties