Hoewel het album als een postpunk album zitten er ook dreamrock en zelfs shoegaze elementen in de muziek van Mirror of Haze.
Op Discogs wordt gesproken van een Postpunk/Gothic project uit Oslo - Noorwegen. In elk geval muziek die mij enorm aanspreekt. Zeker het dromerige ervan. Uit de informatie op Bandcamp maak ik op dat het een eenmansproject betreft met verschillende (gast)zangeressen
Het dromerige is direct terug te horen in opener Paralyzed. Een nummer waarin het geluid van Cocteau Twins overduidelijk aanwezig is (8).
Vervolgens Loneliness in Limbo. Nu met zanger in plaats van zangeres maar net zo sfeervol als de opener. Iets meer gothic (8)
Terug naar een zangeres in Secret Love. Het meest dromerige nummer tot nu toe. Ook hier lijkt Robin Guthrie een rol te vervullen. Een pluim voor de bas. (8,5)
Here's Where We Belong is tot nu toe het meest gruizige nummer op het album. Veel shoegaze invloeden, dus ook dit nummer scoort goed (8)
Meteen hierna het relaxte The Lost Generation. Een nummer dat uitermate ontspannend werkt (8).
Eigenlijk geldt hetzelfde voor Reckless alleen speelt daarin een van de zangeressen de hoofdrol. Dus dat scoort een halfje meer (8,5).
We Are the Night. Misschien wel het meest aansprekende nummer. Een lekkere geluidswal en een fijne melodie. De meezinger van dit album (8,5).
Het slotnummer, The Dance Forever, is wat experimenteler dan alle voorgangers. Althans in sommige passages. Dat moet even wennen (8).
Waardering: 8
Reactie plaatsen
Reacties