Dit is een bijzonder postrock album. Toen ik het begon te streamen dacht ik in eerste instantie met Folk muziek uit Scandinavië te maken te hebben. Het openingsnummer is daar een goed voorbeeld van. De zang en de hele sfeer van het nummer doet denken aan de folk van bijvoobeeld Skald. Zo zijn er nog meer nummers op het album.
Vreemd is dat natuurlijk niet want het gaat bij Spurv om een band uit Noorwegen. Een band die 4 leden telt en in de studio nog gebruik maakt van een aantal andere musici. De band bestaat sinds 2011 en dit is het derde album.
Ondanks de banden met scandinavische folk is het grootste deel van de nummers onmiskenbaar postrock. Postrock zelfs met een vleugje metal. Het gaat er soms stevig aan toe tenminste.
Zeker een album dat nieuwsgierig maakt naar de twee voorgangers.
- Opener Krokete, Rettskaffen klinkt overwegend als Scandinavische folk. Zeker als het vrouwenkoor in beeld komt, Erg mooi. (8,5)
- Echte postrock is vervolgens te horen in En Brennende Vogn Over Jordet. Lekker 9 minuten gruizig gitaargeweld. (8)
- Som Skyer vind ik wat minder. Vooral door de nogal drukke zenuwachtige drum. Het koor is wel weer mooi. (7)
- Meer folk is weer aanwezig in Under Himmelhvelvingen. Wel echt mijn ding, nog wat meer dan postrock. (8)
- Het begin van Til en NY Vår is fraai ingetogen maar naar het eind toe is er een mooie opbouw naar steeds meer volume. Klassieke Postrock. (8)
- De zangeres in Å Vente Er å Endre is helaas maar kort van de partij. Jammer want het is een mooi intermezzo. (7,5)
- Urdråpene is weer alle remmen los maar in de melodie zit een folky ondertoon. Mooie combinatie van postrock en folk. (8,5)
- Tenslotte weer mooie zang van het vrouwenkoor in Din Pust Fra Stein. Een waardig maar te kort slot van dit fijne album. (8)
Waardering 7,9
Reactie plaatsen
Reacties