Het nieuwste album van de Nederlandse rock/metal band Dool, ‘The Shape of Fluidity’, biedt een boeiende reis door diverse muzikale landschappen. De band slaagt erin om elke track een eigen identiteit te geven, wat resulteert in een dynamische luisterervaring. Laten we de nummers een voor een onder de loep nemen.
Venus in Flames opent het album met een ingetogen sfeer die langzaam opbouwt naar een prachtige riff en melodie. De subtiliteit van de aanvang contrasteert mooi met de energie die later in het nummer naar voren komt. Dit contrast zet meteen de toon voor het album: onvoorspelbaar en meeslepend.
Self-Dissect barst los met een energieke kracht die niet te ontkennen valt. De bite van dit nummer is onmiskenbaar, en de gitaarsolo is een genot voor de oren. Het is een perfecte combinatie van ruwe kracht en melodieuze verfijning, iets waar Dool duidelijk in uitblinkt.
Het titelnummer, The Shape of Fluidity, fungeert als de ballad van het album. Hoewel dit nummer iets minder overtuigend overkomt dan de rest, biedt het wel een rustpunt in de intensiteit van het album. De emotionele diepgang van de ballad is voelbaar, ook al mist het de kracht van de andere tracks.
Currents biedt een kort, instrumentaal intermezzo. De dreigende sfeer die dit nummer uitstraalt, is bijna tastbaar. Het vloeit naadloos over in Evil in You, wat de continuïteit van het album ten goede komt. Deze overgang benadrukt de samenhang en zorgvuldigheid waarmee het album is samengesteld.
Evil in You heeft een aangename drive die het luisterplezier verhoogt. Het nummer bouwt voort op de spanning van Currents en biedt een krachtige, energieke ontlading. Het ritme is meeslepend en zorgt ervoor dat je als luisteraar wordt meegenomen op een muzikale reis.
House of a Thousand Dreams valt op door zijn mooie melodie en de hernieuwde energie die het nummer uitstraalt. De variatie in tempo en intensiteit houdt de luisteraar geboeid en toont de veelzijdigheid van de band.
Hermagorgon is traag en meeslepend, wat zorgt voor een hypnotiserend effect. De langzame opbouw en het gewicht van het nummer maken het tot een van de hoogtepunten van het album. Het is een track die blijft hangen en uitnodigt tot herhaald luisteren.
Hymn for a Memory Lost is mooi, maar mist de verrassingselementen die andere nummers wel hebben. Hoewel het een solide track is, voelt het enigszins voorspelbaar aan na de voorgaande nummers.
The Hand of Creation sluit het album af met een fraaie track die gelukkig een wat ander slot heeft dan verwacht. Deze afsluiter biedt een verfrissende wending en laat de luisteraar met een voldaan gevoel achter.
Concluderend kan ik zeggen dat ‘The Shape of Fluidity’ een zeer prettig album is met voornamelijk fraaie tracks. Alleen zou iets meer variatie in de laatste drie nummers welkom zijn geweest om het geheel echt af te maken. Desalniettemin is Dool erin geslaagd om een krachtig en meeslepend album te produceren dat zeker de moeite waard is om te beluisteren.
Waardering: 7,5
Reactie plaatsen
Reacties