The Avison Ensemble o.l.v. Pavlo Beznosiuk (2013)
Een concerto grosso betreft barokmuziek waarin een kleine groep solisten (de concertino groep) en het volledige orkest (ripieno groep) de muziek aan elkaar overgeven. Dit is anders in het soloconcert waarin met één solo-instrument de melodielijn wordt gespeeld, begeleid door het orkest. De Concerti Grosso worden vaak uitgevoerd door een kamerorkest.
Avison schreef een aantal concerti grosso, maar dit is daarvan het bekendste werk ondanks dat het hier om een door Avison gemaakte compositie op basis van werk van Alessandro Scarlatti gaat. Het bestaat uit 12 concerten, elk in 4 delen.
De concertino groep bestaat in deze compositie uit 2 violen en een cello, de ripieno groep 2 violen, 1 viola en een bas. Voor de leken, een viola is een ietwat grotere viool, dus met een wat lager geluid.
Het Concerti Grosso is bijna altijd vrolijk van aard, dus geen zware treurige passages. Dat is in dit geval ook zo. Het is erg verfrissende muziek. In dit geval dus alleen door strijkorkesten gespeeld. Het hele concert is een lange zit van ruim 2,5 uur. In de door mij gebruikte uitvoering gelukkig verdeeld over twee CD’s
Ik kan me wel voorstellen dat de muziek door de lange duur op een gegeven moment wat eentonig overkomt. Het is veel van hetzelfde. Zou het vroeger ook zo beleefd zijn? Was het gebruikelijk om het gehele concert ten gehore te brengen? Of werden er delen van gespeeld? Het zijn niet voor niks 12 concerti.
De muziek krijgt zeker een voldoende, maar de lange duur is geen pluspunt vind ik.
Waardering 6,5
Reactie plaatsen
Reacties