Santana – Abraxas (1970) Genre Rock
Destijds werd Carlos Santana als één van de beste gitaristen ter wereld aangemerkt. Ik kon en kan daar wel mee leven. Het viel me vroeger altijd op hoe relaxed de man zijn gitaar bespeelde. Het leek hem geen enkele moeite te kosten. Onvergetelijk is ook zijn live uitvoering van Soul Sacrifice op het Woodstock drieluik wat ik in huis had.
Op dit album zijn het eigenlijk alleen opener Singing Winds, Crying Beats en afsluiter El Nicoya die in mijn oren niet het niveau halen van de rest van het album. Het daaropvolgende Black Magic Woman is destijds grijs gedraaid in huize Jorro in Harlingen. Ja, ik had het album vroeger in bezit. Black Magic Woman is op heel wat jeugdfeestjes voorbijgekomen. Net als Samba Pa Ti.
Oye Como Va. Een nummer waarin ook de toetsenman even de hoofdrol heeft. Datzelfde geldt voor Incident at Neshabur. Zo’n oude hammond is toch een geweldig instrument. En wat een fraaie tempowisseling zit er in het nummer. Dat tweede deel is zoooo relaxed met de pianosolo. In Se A Cabo, aandacht voor de percussie, wel een nummer waar ik aan moest wennen destijds.
Mother’s Daughter vond en vind ik ook wat minder dan de rest. Wel jammer dat de gitaar aan het einde niet een minuutje (of twee) extra heeft gekregen. Over Samba Pa Ti hoef ik niets te schrijven. Het verveelt nooit. De timing van de gitaar is zo perfect. De Frank Sinatra van de gitaristen aan het werk. Het einde had alleen wat spannender gekund. Hope You’re Feeling Better maakt bij mij de meeste nostalgische gevoelens wakker. Dan moet het wel een goed nummer zijn toch? Zittend in de Pijpenla in Harlingen hoor ik het voorbij komen.
Een klassieker wat mij betreft.
Waardering 8
Taste of Joy – Trigger Fables (1995) Genre Indie/Alternative Rock
Wie van luchtige vrolijke alternative/indierock houdt is bij dit album aan het juiste adres. Nergens wordt een vuurtje aangestoken. Alle nummers blijven netjes tussen de lijntjes. Zangeres Michele Gould kan zonder stemverheffing boven de muziek uitkomen.
Dat klinkt misschien alsof het een saai album is, maar zo ervaar ik het niet. Het is een album voor de rustige zondagochtend. Ik las ergens dat er een vleug shoegaze in de muziek zit. Ik kan het echter niet ontdekken.
Over de band die het gemaakt heeft is weinig meer bekend dan dat ze uit Canada komt. Ik neem toch aan dat ze niet meer bestaat aangezien er na dit album niets meer is uitgebracht op twee EP’s na in 1996. De muziek op dit album mag dan geen top of the bill zijn, er zat denk ik wel potentie in de band.
Ik kan geen uitschieters vinden, niet in positieve en niet in negatieve zin. Bijzonder is wel het akoestische So Long.
Waardering 7
Reactie plaatsen
Reacties