Fireside, een Zweedse band die in 1992 is opgericht. Begonnen als post grungeband, maar dat was niet zo’n succes. Met dit album sloegen ze een andere weg in. Met meer succes. Dit album was destijds een kleine hype.
Het is altijd heerlijk om dit album weer te beluisteren. De band zet een heel eigen geluid neer. Mooie riffs, bijzondere riffs en soms ook moeilijke riffs. Het opent vrij rustig met Elevator Action, een melodieuze opener. Vervolgens slaat de vlam in de pan met het mooie Fernandez Must Die, waarvan vooral het instrumentele deel indruk maakt.
Nog aanstekelijker is de melodielijn van Thing On A Spring. Je kan niet blijven stilzitten. Een nummer wat zich in je hoofd nestelt en daar een tijdje blijft zitten. Het bijzondere ritme van Hals Und Beinbruch is even wennen. Twee maatsoorten door elkaar is altijd een dingetje voor de beweeglijke luisteraar. Desolator heeft een heerlijk rauwe riff
Prijsnummer is het titelnummer Elite. Geheel in instrumentaal en enorm opzwepend. Iets om in de auto met wat meer volume te beluisteren. Je vliegt haar huis. The Last V8 is een wat onopvallend nummer dat wat buiten de boot valt. Het is te gewoon.
Cisco Heat past weer in het plaatje dat Fireside met dit album neerzet. Een bijzondere riff al was het alleen maar door de manier waarop deze vorm wordt gegeven. Afsluiter Take A Down is lekker afwisselend. Een nummer waarin zelfs een accordeon een groot aandeel levert. Ook dit nummer is anders dan de rest van het album.
Samengevat een album met echt een eigen geluid dat best indruk maakte destijds. Ook bij mij.
Waardering 8
Reactie plaatsen
Reacties