Vandaag een Metal album. Metal van het soort dat ik nog wel aan kan. Hoewel er gegrunt wordt, wint de melodie het in de meeste nummers van de zang. Daarmee bedoel ik dat de stem niet alles overheersend is.
Het album 'A Dead Poem' van de Griekse metalband Rotting Christ is een interessante en diepgaande ervaring die ik sinds zijn release in 1997 regelmatig heb beluisterd. Een icoon in de melodische black metal hoek. Dit album, dat afwijkt van hun eerdere, meer ‘gewone’ black metal georiënteerde werken, combineert duistere melodieën met een atmosferische diepgang die me telkens weer grijpt.
Het album opent met "Sorrowful Farewell", waar de band direct indruk maakt met melodisch fraaie riffs. Deze riffs zijn niet alleen een krachtige introductie, maar creëren ook een sfeer die je direct in hun wereld trekt. De stem van Sakis Tolis, die zowel rauw als melodieus is, voegt een bijzondere dimensie toe aan het nummer. Het is een track die mij altijd bijblijft door zijn emotionele lading en indrukwekkende opbouw. De combinatie van duistere thema's met melodieuze elementen geeft het nummer een unieke balans die typisch is voor Rotting Christ.
"Among Two Storms" is een nummer dat zich kenmerkt door een aanstekelijk refrein, dat bijna uitnodigt om mee te zingen. Dit lied voelt als een storm die opkomt, krachtig en vol emotie, maar met genoeg melodische elementen om toegankelijk te blijven voor een breder publiek. Het bevat enkele van de meest memorabele gitaarriffs van het album en de energieke drumlijnen zorgen voor een opzwepende sfeer. De lyrische thema’s van strijd en innerlijke conflicten zijn sterk vertegenwoordigd en resoneren door de hele track
Het titelnummer "A Dead Poem" begint ingetogen en poëtisch, met een sfeer die bijna contemplatief is. Na deze rustige start, komt de band terug met een krachtige riff die het nummer weer energie geeft. Deze dynamiek tussen rust en energie maakt het een fascinerend en gelaagd luisterstuk. Dit nummer onderscheidt zich door zijn sfeervolle gitaarwerk en de sombere, bijna sprekende vocalen. Het is een reflectief stuk dat mij aan het denken zet over vergankelijkheid en de diepere betekenissen van het leven.
"Out of Spirits" schakelt een versnelling hoger. Het nummer is sneller en heftiger dan zijn voorgangers, maar behoudt een lichte verteerbaarheid dankzij zijn heldere structuur en melodie. Het laat zien hoe de band in staat is om intensiteit en melodie te combineren zonder aan kracht in te boeten.
"As If by Magic" start stevig en zet de toon voor wat een zeer energiek nummer belooft te zijn. Na de krachtige opening, vervolgt het nummer met een meer melodieuze benadering, wat een interessant contrast creëert met het begin van het nummer. De manier waarop de gitaar en keyboardmelodieën samenweven is indrukwekkend, en de diepe, duistere vocalen versterken het mysterieuze gevoel van het nummer.
"Full Colour Is the Night" is een van mijn favorieten. Het heeft een diepe, bijna hypnotiserende kwaliteit die het onderscheidt van de andere nummers. De manier waarop de band sfeer en melodie combineert, is indrukwekkend en maakt het nummer een hoogtepunt van het album.
"Semigod" is scherp en gemeen, en voegt een ruwere rand toe aan het album. Het nummer heeft een bepaalde urgentie en intensiteit die het onweerstaanbaar maakt. Het is gemakkelijk te zien waarom dit ook een favoriet is; het heeft een energie die je grijpt en niet meer loslaat.
"Ten Miles High" creëert een zware, dreigende sfeer die je bijna fysiek kunt voelen. Dit nummer is donkerder en meer atmosferisch, en het voelt alsof je wordt meegenomen op een reis door onbekende, duistere landschappen.
"Between Times" begint wat nerveus en onvoorspelbaar, maar evolueert naar een prachtig vervolg dat de luisteraar beloont voor hun geduld. Het is een nummer dat speelt met verwachtingen en toont de muzikale veelzijdigheid van de band.
Het laatste nummer, "Ira Incensus", verontwaardigd door woede, bevat misschien niet direct herkenbare emoties in de muziek, maar de pracht van het nummer is onmiskenbaar. Het sluit het album af met een krachtige verklaring die nog lang na het luisteren blijft hangen.
Kortom, "A Dead Poem" is een album dat een diepe indruk achterlaat met zijn combinatie van melodische finesse en rauwe emotionele kracht. Elk nummer biedt een unieke kijk op het vermogen van Rotting Christ om duistere thema's te verkennen met een muzikaal vakmanschap dat zowel uitnodigend als uitdagend is. Het is een album dat zowel fans van melodische black metal als nieuwkomers zal aanspreken, en dat de tand des tijds uitstekend heeft doorstaan.
Waardering: 8
Reactie plaatsen
Reacties