The Distrits uit Pennsylvania USA , opgericht in 2009, zijn van oorsprong een highschoolband.
Het bijzondere is dat de bezetting inmiddels helemaal is gewijzigd. Geen van de oorspronkelijke oprichters maakt nog deel uit van de band. Ik vermoed met een beetje inbreng van Hollandse komaf: Rob Grote.
Er zijn inmiddels 6 albums verschenen. Het voorlopig laatste in 2022. Dit is het derde album uit 2015.
Het album A Flourish and a Spoil van de Amerikaanse alternatieve rockformatie The Districts, uitgebracht in 2015, is een wonderlijke muzikale reis die me redelijk goed bevalt. Het schijfje ademt een ongepolijste energie uit die me vanaf het eerste nummer vastgrijpt en me niet meer loslaat. De veelzijdigheid van de band komt duidelijk naar voren in de tien nummers die dit album rijk is, elk met zijn eigen unieke karakter en emotionele lading.
Wat mij meteen opvalt, is de krachtige en energieke opening met "4th and Roebling". Dit nummer zet de toon voor het album met zijn rauwe gitaren en meeslepende zanglijnen. Het voelt alsof ik midden in een storm beland ben, maar een storm die ik met open armen verwelkom. De intensiteit van de muziek en de oprechtheid in de stem van zanger Rob Grote brengen een gevoel van authenticiteit over dat moeilijk te weerstaan is. Mijn favoriet op het album.
Vervolgens is er "Peaches". Dit nummer balanceert perfect tussen melancholie en hoop, met een melodie die nog lang in mijn hoofd blijft hangen. De lekker bits gezongen tekst reflecteert op jeugdherinneringen en verloren liefdes, en ik kan niet anders dan meegesleept worden door de nostalgische sfeer die de band weet neer te zetten. De jankende gitaren aan het einde voegen een extra laag emotie toe, waardoor het nummer blijft hangen.
Bij "Chlorine" zakt het tempo iets, maar de scherpe zang houdt je aandacht vast. Het nummer heeft een hypnotiserende kwaliteit die zowel rustgevend als verontrustend is. Het nummer brengt een andere laag van emotie naar voren. Het is een melancholisch nummer dat doordrenkt is van verlangen en herinnering. De zang is doordringend en de instrumentatie creëert een gevoel van tijdloosheid, alsof je door een fotoalbum bladert.
Het middenstuk van het album, met nummers zoals "Suburban Smell" "Sing the Song" en "Hounds", toont weliswaar de veelzijdigheid van The Districts, maar het zijn juist deze nummers die in mijn beleving wat uit de toon vallen.
"Hounds" spreekt me minder aan; het mist de energie en intensiteit die in andere nummers zo prominent aanwezig is. Het voelt wat vlak en haalt het tempo van het album naar beneden. Ook "Suburban Smell" brengt een wat te rustige, introspectieve kant naar voren met zijn dromerige melodieën en reflectieve teksten. Het voelt bijna als een moment van bezinning, een adempauze in de intensiteit van het album. "Sing the Song" is ook niet helemaal mijn ding. Het is wat rommelig en lijkt richtingloos, wat het lastig maakt om erin mee te gaan.
Een ander hoogtepunt is "Bold", een nummer dat zich onderscheidt door zijn dynamische opbouw en meeslepende refrein. De gitaarpartijen zijn hier werkelijk subliem en voegen een extra laag van diepte toe aan het nummer. Het is een lied dat je zowel luidkeels wilt meezingen als in stilte wilt ervaren, iets wat niet veel nummers kunnen bewerkstelligen.
"Heavy Begs" heeft een zwaarte die zowel fysiek als emotioneel aanvoelt. De diepe bassen en de zware drumpartijen geven het nummer een gevoel van urgentie en intensiteit dat niet te ontkennen valt.
"Young Blood" wordt met overtuiging gebracht. Het nummer biedt veel variatie en heeft een ruige kant die echt weet te boeien. Het is een van de sterkere nummers op het album.
Het album sluit af met "6 AM", een nummer dat doordrenkt is van reflectie en melancholie. De vroege ochtenduren, wanneer de wereld nog stil is, dienen als achtergrond voor dit introspectieve einde. Het is een passend slot voor een album dat zoveel emoties en verhalen bevat.
Al met al is "A Flourish and a Spoil" een prima album met een klein dipje in het midden. De hoogtepunten maken echter veel goed, en de rauwe energie en emotie van The Districts zorgen ervoor dat dit album de moeite waard is om te beluisteren. Het is een muzikale reis vol pieken en dalen, maar de pieken zijn zeker de moeite waard.
Waardering: 7,5
Reactie plaatsen
Reacties