De Britse rockformatie Faces,, opgericht in 1969 met als prominente leden Rod Stewart en Ronnie Wood, bracht in 1971 het album A Nod Is as Good as a Wink…to a Blind Horse uit. Dit album, een toonbeeld van de klassieke rock uit de vroege jaren zeventig, illustreert perfect de rauwe energie en muzikaliteit van de band.
Vanaf de eerste noten van het album is het duidelijk dat Faces een unieke benadering heeft tot rockmuziek. De opener Miss Judy's Farm zet direct de toon. De krachtige gitaarlijnen van Ron Wood en de rauwe, karakteristieke stem van Rod Stewart brengen een onweerstaanbare vitaliteit teweeg. De melodie is pakkend en opzwepend, de teksten vol met dubbelzinnigheden, waardoor het meteen de aandacht grijpt en de toon zet voor de rest van het album.
Vervolgens komt You're So Rude, een nummer dat begint met een funky pianolijn van Ian McLagan. Dit lied is een anekdotische vertelling over een onhandige, maar komische ontmoeting. De nonchalante zangstijl en de speelse instrumentatie maken het een plezier om naar te luisteren, maar toch mist het de vocale magie van Stewart. De afwezigheid van zijn unieke stemgeluid laat een leegte achter die moeilijk te vullen is. Desondanks biedt het nummer een interessante mix van rock en blues, met een aanstekelijke groove.
Love Lives Here is een meer introspectief nummer, met een langzamer tempo en een melancholieke ondertoon. Het gitaarspel van Wood en de subtiele toetsen van McLagan creëren een weemoedige sfeer. Stewart's zang is hier doordrenkt met emotie, wat het nummer een extra laag diepgang geeft. Het nummer toont de gevoeligere kant van de band en laat zien dat ze niet alleen krachtig kunnen rocken, maar ook ontroerende, langzame nummers kunnen brengen.
Last Orders Please is een welkome toevoeging aan het album. Met zijn vrolijke ritmes en speelse lyriek. Het biedt een aangename afwisseling tussen de meer intense nummers. Het nummer gaat over het einde van een nacht in de kroeg, met een opzwepende ritmesectie en een catchy refrein. De band klinkt hier ontspannen en in hun element, wat het nummer extra charme geeft. Het is een voorbeeld van de veelzijdigheid van Faces.
Een van de meest iconische nummers van Faces, Stay with Me, blijft een onvervalste kraker. De aanstekelijke riff en de energieke zang van Stewart maken het een nummer dat je keer op keer wilt beluisteren. De chemie tussen de bandleden is voelbaar, en de dynamiek tussen de gitaarpartijen van Ron Wood en de ritmesectie van Ronnie Lane en Kenney Jones is ongeëvenaard. Het is een perfecte representatie van de energie en het plezier dat de band op het podium bracht.
Debris brengt weer een verandering van sfeer, met een meer introspectieve en gevoelige toon. Het is een nummer geschreven door bassist Ronnie Lane, en zijn stem brengt een wat variatie in het vocale palet van het album. De tekst is poëtisch en persoonlijk, wat het een bijzonder intiem nummer maakt. Toch ontbreekt de scherpe rand die de zang van Stewart zou kunnen bieden Het mist de kracht die enkele van de andere nummers zo memorabel maakt.
Met Memphis keren we terug naar de energieke rockgeluiden die de band zo goed kan leveren. Dit nummer is een prettige rocker (een cover van de Chuck Berry klassieker) die de luisteraar meevoert met zijn aanstekelijke ritme en dynamische uitvoering. Het houdt de vaart van het album erin en biedt een fijne afwisseling.
Too Bad is een energiek rocknummer dat de luisteraar echt weet op te zwepen. De krachtige instrumentale sectie en de rauwe vocalen creëren een intens gevoel van opwinding en vitaliteit. Dit nummer is een uitstekend voorbeeld van de ongeremde energie die Faces kenmerkt.
Het album sluit af met That’s All You Need, een waardige afsluiter die de luisteraar tevreden achterlaat. De krachtige uitvoering en de meeslepende melodie zorgen voor een memorabele afsluiting van een uitzonderlijk album. Het nummer vat de essentie van Faces samen: rauw, energiek en onvergetelijk.
Een aspect dat het vermelden waard is, is de productie van het album. Glyn Johns, de producer, heeft een geweldige balans weten te vinden tussen de rauwe energie van de band en de technische precisie die nodig is om een album als dit te laten schitteren. De instrumenten komen allemaal helder door, en de mix zorgt ervoor dat elk detail gehoord wordt, zonder dat het de spontaniteit van de muziek in de weg staat.
In conclusie, dit album is misschien wel een must-have voor elke rockliefhebber. Het combineert rauwe energie met emotionele diepgang en laat zien waarom Faces een van de meest invloedrijke bands van hun tijd was. Het is een herinnering aan een tijd waarin muziek puur en oprecht was, en het blijft een inspiratiebron voor nieuwe generaties muzikanten.
Waardering: 7
Reactie plaatsen
Reacties