Wat mij betreft is dit Postrock uit de klassieke school. Wat overigens niet persé betekent dat het ook prettig is.
Mirza was een band uit Californië waarvan in 1999 en 2001 twee albums zijn verschenen. Op deze EP uit 1997 (dat in de Bliss Out serie is verschenen) vier langerekte nummers met daarin dus de klassieke opbouw naar een apotheose met apocalyptisch einde.
Het fraaie is dat de muziek op veel momenten tegen ambient aanleunt. Dat maakt het voor mij eigenlijk nog interessanter. Het is voor mij een warm bad dit album.
Een bad dat start met Dream of the Fossil Sea. Het nummer met de meeste ambient in zich. Heerlijk relaxed (8)
Aphasia is wat minder mijn ding. Iets te weinig structuur. Maar nog wel mooie passages (7)
Vooral Bless This Gathering is het toppunt van fraaie postrock. Prachtig hoe de muziek krachtiger wordt, Zowel in volume maar ook in tempo. Een fantastische track (9)
Tenslotte These Are Our Last Days. Weer wat meer ambient, maar ook een mooie geluidsmuur. Ook dit nummer krijgt een (8).
Ik vermoed geen album dat door iedereen gewaardeerd zal worden, maar van mij als eindcijfer een 8 krijgt,
Reactie plaatsen
Reacties