Mostly Autumn is een progrockband die best wel aardige albums maakt maar nooit echt is doorgebroken. Althans niet in Nederland. Ik neem aan dat ze echter een trouwe aanhang hebben want anders hadden ze geen 14 reguliere en 17 live albums uitgebracht.
Ik heb alleen het vijfde album Passengers in mijn playlists staan en vond het toch de moeite waard om dit live-album weer eens te proberen. Het is wat mij betreft een aardig album maar geen top.
Het album steekt van wal met een ballad, The Man Without a Name Prima track maar het is jammer dat het nergens spannend wordt. (7). Het blijft een beetje vlak en dat zelfde is met Silver Glass het geval (7).
Pas in Passengers gaat halverwege het gas er op, maar verder dan een snufje zout komt het niet ondanks de wel fijne gitaar in het slot (7,5).
In The House on the Hill een folky ondertoon maar verder weer hetzelfde liedje als in de voorgaande nummers. Het doet me wat denken aan Blackmore's Night (6,5).
Hoewel Gaze ook vrij tam is vind ik hier de zang wel tot de verbeelding spreken. Ook mooi waar het tweestemmig is (7,5).
En dan eindelijk gaan in Tomorrow Dies de remmen even los, zeker bij de zangeres. Ook leuk is de viool die een kleine rol speelt (8).
Het tempo en het volume blijven er in zitten in Into the Stars. De band is warmgedraaid en dit is beslist een aanstekelijke track (8). Simple Ways is ook een fijn nummer. Zeker de opleving halverwege mooi en ook aan het einde een fijne apotheose (8).
Ook al is Heart Body and Soul weer wat meer ingetogen het is wel een track met een Heart Body en Soul (7,5). Daarna gaat het weer bergafwaarts met Silhouettes of Stolen Ghosts. De zwakste song op dit album wat mij betreft (6).
Afsluiter Heroes Never Die is erg speels in de begeleiding en dat pakt me wel. Een slot dat een ruime voldoende scoort (7,5).
Totaal 7,32 dus een 7,5
Reactie plaatsen
Reacties