Het album "Nowhere to Go but Up" van Guided by Voices wordt gekenmerkt door een sterke samenhang en consistente songwriting, waarbij het album zijn eigen duidelijke identiteit heeft, maar toch ook onmiskenbaar het GBV-DNA behoudt.
Het album bezit misschien niet de energie en nieuwigheid van de klassieke albums van de band uit de jaren 90, met de bekende thema's en krachtige akkoordriffs.
In de tweede helft van het album is er een verschuiving naar een donkerdere, meer hardrock/progrock stijl van de jaren 70, wat afwijkt van de typische garage/pop sound van de jaren 60 die GBV zo kenmerkten. Of dat positief is, is nog maar de vraag
Ook opvallend is dat de band afwijkt van de gebruikelijke lo-fi stijl van de band. Nummers als "For the Home" en "Cruel for Rats" vakken op vanwege hun energieke tempo en aanstekelijke rockelementen, waarbij de band het vermogen toont om verschillende genres binnen hun muziek te mengen. Maar ook dit vind ik niet persé geslaagd.
"Nowhere to Go but Up" kan worden beschouwd als een redelijk album in de lange carrière van Guided by Voices. Een album dat een mix biedt van vertrouwde thema's en nieuwe verkenningen, waarmee de band hun nalatenschap in de alternative rock verder probert te verstevigen. Ik heb wel mijn twijfels of die missie echt geslaagd is.
- The Race Is on, the King Is Dead: Ik weet niet goed wat ik met de rif aan moet. Prettig maar ook wat simpel. Voordeel van de twijfel. (7,5)
- Puncher's Parade: Een prettige melodie maar ook hier mis ik wat overtuiging, de bite is er niet helemaal lijkt het. (7)
- Local Master Airplane: Een prima melodie en wat meer elan. Vooral ook in de zang. (7,5)
- How Did He Get Up There?: Valt me weer wat tegen. Beetje een rommelig nummer. (6,5)
- Stabbing at Fractions: Tot nu toe het beste nummer wat mij betreft. Fijne melodie. (8)
- Love Set: Hier komt de genoemde hard/progrock al voorzichtig wat om de hoek kijken. Ik vind dat wel prettig. (7,5)
- We're Going the Wrong Way in: Een R.E.M. achtig nummer.Aardig maar geen topper. (6,5)
- Jack of Legs: Wat me dan weer aan The Who doet denken. Wel een prettige track, vooral het tweede deel. (8)
- For the Home: Hoewel het intro dat niet doet vermoeden is dit geleend van Status Quo (?). Daardoor zeker mijn ding. (8)
- Cruel for Rats: Toch nog een tegenvaller. (6,5)
- Songs and Dance: En ook de afsluiter vind ik zeer matig. (6)
Waardering: 7,2
Reactie plaatsen
Reacties